نگاهی به زندگی، دست نویس ها و سروده های اکسیر اصفهانی

آنچه پیشنیان به صورت دست نویس برای ما به یادگار گذاشته اند، هر کدام گنجینه ای است که باید در نگهداری و شناسایی آن کوشید. با وجود آن که در سال های اخیر کوشش و کاوش های فراوانی درباره شناسایی دست نویس های کم شناخته نفیس و ارزنده انجام گرفته، ولی هنوز کار ناکرده بسیار است و آثار دست نویس شده بسیاری در کتابخانه های عمومی و خصوصی در گوشه و کنار جهان نهفته که برای تصحیح و شناسایی آن اقدامی صورت نگرفته است. یکی از این آثار ارزشمند، دیوان شاعری ناآشنا و در عین حال توانا به نام میرزا عظیمای اصفهانی متخلص به اکسیر است. محمد عظیم اکسیر اصفهانی معروف به میرزا عظیما (متوفی1169ق) شاعر پارسی گوی شبه قاره است که به دلیل دوری از وطن در خمول و گمنامی باقی مانده است. وی در سال 1135ق به هند رفت و در بنگاله ساکن شد و همان جا درگذشت. از دیوان وی که بیش از 9000 بیت بوده، تنها سه دست نویس باقی مانده است: یکی در کتابخانه مجلس شورای اسلامی و دیگری در کتابخانه ملی ایران و دیگری در کتابخانه موزه بریتانیا محفوظ است. این مقاله بر آن است تا برای نخستین بار به معرفی شاعر، زندگی، دست نویس ها و مضامین اشعار وی بپردازد.    

کلیدواژه ها:

اکسیر اصفهانی ، دیوان ، دست نویس ، شبه قاره ، سبک هندی (طرز تازه)