اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر شادکامی و امید به زندگی بیماران سرطانی

باتوجه به اهمیت شادکامی و امید به زندگی به عنوان مولفه های روانشناختی مهم و حتی اثربخش در فرایند درمان طاقت فرسای سرطان ها، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رواندرمانی مثبت نگر بر شادکامی و امید به زندگی بیماران سرطانی بوده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه بیماران سرطانی بیمارستان شهید رجائی بابلسر بودند که از مهر تا اسفند سال 1394 به این بیمارستان مراجعه نمودند، از این میان تعداد 40 نفر به صورت نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه 20 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. دو گروه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به پرسش نامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه امیدواری اشنایدر پاسخ دادند و گروه آزمایش نیز بین دو مرحله، آموزش روان درمانی مثبت نگر را دریافت نموده است. داده های پژوهش به وسیله آزمون تحلیل تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد بین شادکامی و امید به زندگی گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود داشته است. با توجه به یافته های پژوهش می توان بیان داشت که درمان مثبت نگر موجب افزایش سطح شادکامی و امید به زندگی بیماران سرطانی می گردد ومی توان از آن به عنوان روشی کارآمد بهره برد.

کلیدواژه ها:

سرطان ، درمان مثبت نگر ، شادکامی ، امید