کمی سازی اثر تنش های خشکی و شوری بر جوانه زنی بذرهای کنجد شیطان (Cleome viscose L.) و طحله (Corchorus olitorius L.)

کنجد شیطان (Cleome viscose L.) و طحله (Corchorus olitorius L.) از علف های هرز مهم مزارع ذرت خوزستان محسوب می شوند. لذا این مطالعه با هدف کمی سازی اثرات کاهش پتانسیل آب و سطوح شوری بر جوانه زنی گونه های مذکور طراحی شد. برای توصیف اثر کاهش پتانسیل آب بر جوانه زنی بذر این دو علف هرز از محلول های اسمزی با غلظت های 0، 2/0-، 4/0-، 6/0-، 8/0- و 0/1- مگاپاسکال و برای تعیین اثر تنش شوری بر جوانه زنی از محلول های 0، 50، 100، 150، 200، 250، 300، 400 و 500 میلی مولار کلرید سدیم (NaCl) استفاده شد. ثابت هیدروتایم (Hθ)، آستانه پتانسیل آب برای شروع جوانه زنی (Ψb(0)) و میانه پتانسیل آب پایه (Ψb(50)) برای کنجد شیطان به­ترتیب معادل 30/14 مگاپاسکال ساعت، 32/1- و 89/0- مگاپاسکال و برای طحله به­ترتیب معادل 85/11 مگاپاسکال ساعت، 13/1- و 88/0- مگاپاسکال برآورد شد. آستانه پاسخ کنجد شیطان برای 50 درصد کاهش حداکثر جوانه زنی به شوری معادل 80/246 میلی مولار و برای طحله معادل 217 میلی مولار بود. در مجموع، مرحله جوانه زنی بذر علف های هرز کنجد شیطان و طحله نسبت به تنش خشکی نسبتا متحمل و به تنش شوری متحمل بود.

کلیدواژه ها:

اکولوژی جوانه زنی ، مدل سازی ، ویبول ، هیدروتایم