بررسی عملکرد باگاس نیشکر به عنوان منبع کربنی مورد نیاز در طراحی بسترهای دنیتریفیکاسیون

یکی از اجزای پایدار نیتروژن، در طبیعت نیترات می­باشد. ترکیبات نیترات بسیار حلال بوده و به راحتی می­توانند وارد آب­های سطحی و زیرزمینی شده و باعث آلوده شدن آن­ها گردند. دنیتریفیکاسیون یکی از راه­های حذف دائمی نیترات از اکوسیستم­های آبی و زمینی می­باشد. در این تحقیق پدیده دنیتریفیکاسیون و روند تغییر نرخ حذف نیترات با زمان، در یک مطالعه آزمایشگاهی ستونی بر روی دو نوع بستر متفاوت، نوع اول، فاقد باگاس نیشکر و نوع دوم، حاوی 30 درصد حجمی باگاس نیشکر و 70 درصد خاک، تحت شرایط کاملا اشباع (بی هوازی)، بررسی و مطالعه شد. غلظت نیترات ورودی به بسترهای مورد مطالعه، به طور متوسط 45 میلی گرم در لیتر در نظر گرفته شد. با نمونه برداری از محلول ورودی و خروجی از فیلترهای طراحی شده، تغییرات حذف نیترات طی یک دوره سه ماهه مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. بیشترین درصد حذف نیترات در بسترهای حاوی باگاس  (94 درصد) در اواخر دوره و در بسترهای فاقد باگاس (89 درصد)، در اوایل دوره مشاهده شد. نتایج نشان دادند که باگاس نیشکر می­تواند به عنوان یک منبع کربنی بسیار مفید و کارآمد در طراحی فیلترهای کربنی و دیواره­های دنیتریفیکاسیون کربنی برای حذف مطلوب نیترات از محلول­های ورودی استفاده شود. به طور کلی، نتایج این تحقیق، فرآیند دنیتریفیکاسیون را به عنوان یکی از مکانسیم های اصلی حذف بیولوژیکی نیترات از محیط­های بی­هوازی پیشنهاد می­دهد.

کلیدواژه ها:

باگاس نیشکر ، بستر دنیتریفیکاسیون ، زمان نگهداشت هیدرولیکی واقعی ، نیترات