ارتباط سواد سلامت و کیفیت زندگی دربازنشستگان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

 زمینه و هدف: سواد سلامت میزان ظرفیت هر فرد برای کسب، تفسیر و درک اطلاعات اولیه از خدمات سلامتی است که برای تصمیم گیری متناسب در این حوزه ضروری می باشد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط  سواد سلامت و کیفیت زندگی در بازنشستگان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان انجام گرفت مواد و روش ها: مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی است که بر روی 137 نفر از بازنشستگان دانشگاه علوم پزشکی شهر رفسنجان انجام شد. روش نمونه گیری به صورت سرشماری بود. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه سواد سلامت عملکردی بزرگسالان TOFHLA، و پرسشنامه  36 SF  انجام شد. اطلاعات جمع آوری شده از طریق نرم افزار SPSS18 و با به کارگیری آزمون های آماری آنوا ، و کای اسکور و همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نمره کلی کیفیت زندگی و سطح سواد سلامت در سالمندان به ترتیب   9047/58 و 57/07±45100/60   بود. سواد سلامت به عنوان پیشگویی کننده نمره کیفیت زندگی بود(001 /=0p و  064/0r=).  آزمون آنالیز واریانس یک طرفه بین سطح سواد سلامت با جنس،  و آزمون کای اسکوئر  نشان داد با متغیرهای نحوه­ی زندگی، تحصیلات، کارآمد دانستن خود، دچار بیماری بودن رابطه­ی معنی­داری دارد. ولی سطح سواد سلامت با متغیرهای وضعیت تاهل، جنس، رضایت از وضعیت اقتصادی، و مصرف دارو رابطه معنی­داری دارد. نتیجه گیری: با برنامه ریزی و طراحی برنامه های آموزشی مفید در زمینه سواد سلامت متناسب با سالمندان می توان جهت  توسعه مهارت های سواد سلامت در جامعه گامی موثر برداشت  و کیفیت زندگی سالمندان را ارتقا داد. نوع مطالعه: مطالعه پژوهشی.

کلیدواژه ها:

سالمندان ، سواد سلامت ، کیفیت زندگی