عوامل موثر در قصد دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم در خصوص اهدای عضو؛ مطالعه ای مبتنی بر مدل قصد رفتاری

زمینه و هدف: امروزه اهدا و پیوند اعضا در بسیاری از موارد نارسایی پیشرفته ارگانهای بدن، نقش مهمی در تداوم حیات بیماران نیازمند بازی می کند. در این بین اهدای عضو در جامعه تحت تاثیر عوامل گوناگون فرهنگی، اجتماعی و مذهبی قرار گرفته و قصد و تمایل افراد را نسبت به اهدا عضو پس از مرگ مغزی را تحت الشعاع قرار می دهد. این مطالعه با هدف تعیین عوامل موثر در قصد دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم در خصوص اهدای عضو بر اساس مدل قصد رفتاری صورت گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی صورت گرفت و 304 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی قم به روش نمونه گیری چند مرحله در مطالعه شرکت کردند. ابزار گردآوری داده ها در این مطالعه پرسشنامه روا و پایای محقق ساخته بود که مشتمل بر سئوالات مشخصات فردی، آگاهی، نگرش، هنجارهای انتزاعی و قصد بود. داده ها توسط نرم افزار SPSS 18 توسط شاخصهای آمار مرکزی توصیف و توسط آزمونهای T مستقل و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی در سطح معنی داری کمتر از 0/05تحلیل شد. یافته ها: 12/83% از دانشجویان مورد بررسی دارای کارت اهدا عضو پس از مرگ مغزی و 87/17%  فاقد این کارت بودند. میانگین نمره آگاهی در خصوص اهدا عضو 5/87 نمره و میانگین نمره سازه های نگرش، هنجارهای انتزاعی و قصد به ترتیب 49/25، 16/11و 1/27 نمره بود. نتایج نشان داد بین دو گروه عضو و غیر عضو بانک اهدا عضو از حیث آگاهی، نگرش، هنجارهای انتزاعی و قصد اختلاف معنی داری وجود داشت (0/05> P). همچنین بین آگاهی، نگرش و هنجارهای انتزاعی در خصوص اهدا عضو با قصد در این خصوص همبستگی مستقیم معنی داری وجود داشت (0/05> P). نتیجه گیری: بخش اعظم دانشجویان مورد بررسی عضو بانک اهدای عضو پس از مرگ مغزی نیستند. وضعیت آگاهی و سازه های مدل قصد رفتاری هم در حد متوسطی قرار داشت. سازه های آگاهی، نگرش و هنجارهای انتزاعی توانستند در این مطالعه 31% تغییرات قصد اهدا عضو را پیش بینی کنند. نوع مطالعه: مطالعه پژوهشی.

کلیدواژه ها:

اهدا عضو ، مدل قصد رفتاری ، دانشجویان