تاثیر آموزش درمان مبتنی بر شفقت بر خودپنداره و ابراز وجود دانش آموزان دختر دوره اول دبیرستان

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر آموزش درمان مبتنی بر شفقت بر خودپنداره و ابراز وجود دانش آموزان دختر شهر اصفهان بود. روش مورد استفاده در این پژوهش، نیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود و جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر 13 تا 16 ساله در سال 1394- 1395 بودند. به همین منظور 30 نفر از دانش آموزان دختر پایه اول دبیرستان به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند و گروه آزمایش در 8 جلسه، آموزش درمان مبتنی بر شفقت را دریافت کردند. شرکت کنندگان پرسشنامه های خودپنداره (راجرز، 1975) و ابراز وجود (راتوس، 1973) را پیش از مداخله، پس از آن و یک ماه بعد از آن (مطالعه پیگیری) پاسخ دادند. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد آموزش درمان مبتنی بر شفقت بر خودپنداره دانش آموزان دختر اثر معنی داری ندارد. ولی بر ابراز وجود دانش آموزان دختر اثر معناداری دارد (05/0 > P). این نتیجه در دوره پیگیری نیز تداوم نیافته بود. با توجه به نتایج پژوهش، می توان گفت آموزش درمان مبتنی بر شفقت باعث افزایش ابراز وجود دانش آموزان دختر است.

کلیدواژه ها:

آموزش درمان مبتنی بر شفقت ، خودپنداره ، ابراز وجود ، دانش آموزان دختر دوره اول دبیرستان