نقش راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در استرس بازدارنده کاری کارکنان بیمارستان امام خمینی شهر اردبیل

هدف این پژوهش نقش راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در استرس بازدارنده کاری کارکنان بیمارستان امام خمینی شهر اردبیل بود. روش پژوهش از نوع آمیخته بود که در بخش کیفی از نوع تحلیل تم و در بخش کمی از نوع توصیفی و به صورت پیمایش بود. جامعه آماری در بخش کیفی صاحب نظران حوزه روان شناختی، نخبگان دانشگاهی و کارشناسان خبره و در بخش کمی کارکنان بیمارستان امام خمینی شهر اردبیل بود. حجم نمونه در بخش کیفی، 24 نفر به صورت هدفمند و در بخش کمی 217 نفر به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شد. ابزار پژوهش در بخش کیفی مصاحبه و در بخش کمی پرسشنامه (تنظیم هیجان شناختی، گارانفسکی و همکاران، 2001)، و استرس شغلی اوسیپو، 2007)، بود. روایی ابزار بخش کمی (پرسشنامه) از نوع روایی سازه بود که به وسیله تحلیل عاملی تاییدی سنجش و تایید و برای تعیین پایایی از آلفای کرونباخ استفاده شد. یافته های پژوهش در بخش کیفی، فهرستی از راهبردهای تنظیم شناختی هیجان شناسایی شد. همچنین یافته ها نشان داد که از میان 9 فرضیه، راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان ازجمله، سرزنش خود، سرزنش دیگران، نشخوار ذهنی، فاجعه آمیز پنداری تاثیر مثبت و معنی داری، اما راهبردهای تنظیم شناختی هیجان سازگار ازجمله، پذیرش، توجه مجدد به برنامه ریزی، تمرکز مجدد مثبت، ارزیابی مجدد مثبت، کم اهمیت شماری، تاثیر منفی و معنی داری بر استرس بازدارنده داشته اند.

کلیدواژه ها:

تنظیم شناختی هیجان ، استرس بازدارنده کاری ، بیمارستان امام خمینی