مقایسه بین توانایی حل مسائل اجتماعی و تحمل پریشانی دانش آموزان پسر دارای رفتار پرخطر و بدون خطر دبیرستان دوره دوم متوسطه ایلام

هدف پژوهش، رفتارهای پرخطر به رفتارهای گفته می شود که سلامت و بهزیستی جسمی، روان شناختی و اجتماعی افراد جامعه را به خطر اندازد. و دوره نوجوانی و دانش اموزی به دلیل خود محوری و عدم درک مناسب نوجوانان از رفتارهای خود مرحله مهمی برای شروع این رفتارهای محسوب می شود. این پژوهش با هدف مقایسه بین توانایی حل مسائل اجتماعی و تحمل پریشانی دانش آموزان پسر دارای رفتار پرخطر و بدون خطر دبیرستان دوره دوم اجرا شده است. روش، این پژوهش از نظر هدف بنیادی و از نظر ماهیت و شیوه اجرا علی - مقایسه ای است. جامعه پژوهش کلیه دانش آموزان پسر دبیرستان دوره دوم شهر ایلام که در سال تحصیلی 98-97 تشکیل دادند. و حجم نمونه 100 نفر( 50 نفر دارای رفتارپرخطر، 50 نفر عادی) به به صورت تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. و به پرسشنامه های توانایی حل مسائل اجتماعی (دی زوریلا، 1999 )،و پرسشنامه تحمل پریشانی(سیمونزو گاهر، 2005 ) .پاسخ دادند تحلیل داده ها با روش آماری تحلیل واریانس صورت گرفت. نتایج نشان داد که بین توانایی حل مسائل اجتماعی و تحمل پریشانی افراد دارای رفتار پرخطر و افراد عادی تفاوت آماری معناداری در سطح کمتر 0/05 وجود دارد. نتیجه گیری نتایج حاکی از تفاوت بین دو گروه دارای رفتارپرخطر و عادی است که با آموزش مهارت های حل مسائل و مهارت های افزایش تحمل پریشانی در پیشگیری از کاهش رفتار پرخطر در دانش آموزان کمک و مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

توانایی حل مسئله ، تحمل پریشانی ، رفتار پرخطر ، دانش آموز