اثر یک دوره برنامه تمرینات قدرتی برخطر سقوط و کنترل پوسچری سالمندان غیر فعال

هدف: پیری با کاهش قدرت عضلانی همراه می باشد که در نتیجه منجر به افزایش حوادث سقوط، کاهش کنترل پاسچری و عدم استقلال در زندگی می شود. سقوط یکی از مهمترین عواملی است که سبب آسیبهای جدی در سالمندان می شو د، که حتی ممکن است سرانجام منجر به مرگ فرد شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر تمرینات قدرتی بر خطر سقوط و کنترل پوسچری زنان سالمند غیرفعال می باشد. روش: 40 زن سالمند بالای 60 سال از خانه سالمندان اصفهان به طور داوطلبانه در تحقیق حاضر شرکت کردند. تعادل ایستا بوسیله آزمونهای تاندم، سمیتاندم و رمبرگ ارزیابی شد. جهت ارزیابی ریسک سقوط از آزمون برگ استفاده شد. سپس آزمودنی ها در دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی 8 هفته (سه جلسه در هفته) به تمرینات قدرتی پرداختند. گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت ننمودند. آزمونها جهت ارزیابی متغیرها بعد از اتمام دوره تمرینی دوباره تکرار شدند. جهت مقایسه درون گروهی از آزمون t همبسته و مقایسه بین گروهی از t مستقل استفاده شد. از ضریب همبستگی پیرسون جهت تخمین همبستگی بین متغیرها استفاده شد ( .(0.05 نتایج: بین ریسک سقوط با کنترل پاسچری ارتباط معنی داری وجود داشت .(r=0.69, p=0.000) بعد از انجام تمرینات قدرتی توانایی زنان سالمند در آزمونهای تاندم ( ( p 0.008 ، سمی تاندم ( ( p 0.0008 و کنترل تعادل روی یک پا( ( p 0.02 به طور معنیداری بهبود پیدا کرد. همچنین تمرینات به طور معنی دار خطر سقوط را کاهش داد .( p 0.001) نتیجه گیری: تمرینات قدرتی کنترل پوسچری و خطر سقوط را در زنان سالمند بهبود بخشید. این روش در توانبخشی زنان سالمند توصیه میگردد.

کلیدواژه ها:

سالمندی ، خطر سقوط ، کنترل پوسچری ، تمرینات قدرتی