نقش دین در تعلیم وتربیت

تربیت شکوفاسازی توانایی های فرددر ابعادمختلف است واصطلاح تربیت درمقابل تعلیم نیز به معنای همین شکوفاسازی وبالفعل رساندن امور بالقوه است.این واژه بادین نیزدرارتباط مستقیم می باشد.وتربیت دینی رانیز می توان شکوفانمودن فطرت توحیدی انسان وتجلی آن درعمل عبادی وی درنظرگرفت.ازیک طرف ارتباط دین وتربیت چنان واضح است .که حتی هرکودک دبستانی تصوری ازتربیت دینی داشته وآنگاه که کتاب تعلیمات دینی رادرهمان سال های اولیه دبستان پیش روی خود می بیند بی گمان درمی یابدکه چه مسائلی درآن نهفته است .بزرگسالان ، پدران ومادران ومربیان ومسئولین تعلیم وتربیت نیزتصویری اجمالی ازاین نوع تربیت داشته وبراساس همان تصویر ،سیاست هایی رادرجهت رشداین بعدتربیتی اتخاذمی کنند.بایدتوجه داشت که مرگ صرفا پایان بخشی ازحیات آدمی است ،آنچه فهم است. جاودانگی حیات انسان است وهمین امراهمیت تربیت رادرحیات اوورشدشخصیت معنوی وی مشخص می سازد .دراین زمینه توجه به جنبه معنوی تربیت مهم است .

کلیدواژه ها:

تربیت ، تعلیم ، تعلیم وتربیت دینی ، دین