بهبود کیفیت آموزشی،از طریق توسعه یادگیری ترکیبی در آموزش عالی

بهبود کیفیت در آموزش عالی از رویکردهایی است که در دهه اخیر در بسیاری از نظام های آموزش عالی و دانشگاه های جهان مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این پژوهش، بهبود کیفیت آموزشی،از طریق توسعه یادگیری ترکیبی در آموزش عالی می با شد.کیفیت درآموزش عالی یک نقطه ثابت وایستانی ست بلکه یک حرکت ویک هدف ا ستراتژیک ویک وظیفه ا سلامی ا ست ویکی ازمسائل ا سا سی که دانشگاه ها×و مو سسات آموز شی کشوربا آن مواجه هستند.مو سسات آموزش عالی باید به نحوی پاسخگوی توقعات در حال تغییر مرتبط با یادگیری و فناوریهای جدید باشند .دست اندرکاران آموزش عالی، رویکردهای سنتی آموزش را زیر سوال می برند تا ببینند آیا در سطوح بالاتر یادگیری کارساز می باشند یا خیر .یادگیری عمیق و صحیح م ستلزم وجود یادگیرندگان فعال می با شد .افرادی که با فناوریهای نوین بزرگ شده اند، خیلی موافق تبادل اطلاعات از طریق سخنرانی نی ستند و یادگیرندگان بی شتر به دنبال تجارب فعال و سرگرم کننده در یادگیری می با شند. در حال حا ضر مدیران، ا ساتید و دانشجویان مو سسات آموزش عالی می دانند که باید تجارب آموزشی را به نحوی تغییر داد . اماآموزش ترکیبی چیزی فراتر از بهبود و تغییر نحوه سخنرانی و ارائه مطالب است و در اصل نشان دهنده رویکرد ما به آموزش و یادگیری می باشد .آموزش ترکیبی در حقیقت رویکردی منسجم برای طراحی مجدد کامل فضاهای آموزشی است که آزادانه نقاط قوت آموزش برخط و رو در رو را بررسی می کند.در جهان پرشتاب امروز فناوری اطلاعات و ارتباطات، تحولی عظیم را در زمینه آموزش و یادگیری ایجاد کرده ا ست، به طوری که امروزه آموزش های الکترونیکی در حال جایگزین شدن با شیوه های آموزش سنتی ا ست .از طرف دیگر تحقیقات ن شان داده است که آموزش های الکترونیکی نیز دارای محدودیت های خاص خود هستند و نمی توانند به طور کامل جایگزین آموزش سنتی(چهره به چهره) شوند .بنابراین با وجود مزایا و معایب هر دو روش آموز شی، متخصصان امور آموز شی سعی می کنند تا روش های مختلف را با هم ترکیب کنند و معتقدند که یادگیری ترکیبی، یک رویکرد اثربخش برای حل این مشکلات است .

کلیدواژه ها:

کیفیت آموزشی ، آموزش عالی ، یادگیری ترکیبی ، فناوری اطلاعات.