رابطه بین سبک های مدیریت تعارض و کیفیت ارتباطات با تعدیل کنندگی سطح تعارض وظیفه ای در کارکنان دانشگاه ها پیام نور شرق گیلان

این پژوهش باهدف بررسی رابطه بین سبکهای مدیریت تعارض و کیفیت ارتباطات با تعدیل کنندگی سطح تعارض وظیفه ای در کارکنان دانشگاه های پیام نور شرق گیلان انجام شد. پژوهش حاضر ازنظر نوع هدف، کاربردی و ازنظر نحوه گردآوری داده ها، توصیفی-از نوع همبستگی است. جامعه آماری موردمطالعه در این پژوهش کلیه کارکنان دانشگاه های پیام نور شرق گیلان با تعداد 200 نفر می باشند. با توجه به محدود بودن تعداد اعضای جامعه با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران اقدام به تعیین اعضای نمونه شد. بنا به فرمول محاسبه شده تعداد 127 نفر بهعنوان نمونه در نظر گرفته شد. روش نمونه گیری تصادفی ساده بوده است. ابزار گردآوری پژوهش حاضر پرسشنامه کیفیت ارتباطات کو مار و همکاران (1995) و ویلیامز و همکاران (2015)، تعارض وظیفه ای رحیم (1983) و ایبینو و همکاران (2008) و سبک های مدیریت تعارض رحیم (1983) و لوو وانگ (2017) است.ضمنا0 ضریب پایایی آلفای کرونباخ برای همه متغیرها بالاتر از 0/7 است که نشان از پایایی تمام متغیرهای پژوهش دارد. برای تجزیهوتحلیل داده از نرمافزارهای SPSS 22 و Smart PLS استفاده شده است. نتایج نشان داد بین رقابت، اجتناب،مصالحه، یکپارچه سازی و تسلط و کیفیت ارتباطات کارکنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و سطح تعارض وظیفهای در رابطه بین سبک های مدیریت تعارض و کیفیت ارتباطات کارکنان نقش تعدیلگر دارد.

کلیدواژه ها:

سبک های مدیریت تعارض ، کیفیت ارتباطات ، تعارض وظیفه ای