جلوه های حضور زنانه در شعر معاصر فارسی، بررسی موردی ژاله اصفهانی

از آنجا که جایگاه بانوان در ادبیات جهان و به ویژه شعر به عنوان بزرگترین گنجینه فرهنگی ملت ها به شمار می رود، حضوربی بدیل آنها در شعر معاصر ایران از قدرت و پویایی شگرفی برخوردار است، از این رو بررسی دقیق زوایای پنهان و نهان اینحضور می تواند کمک شایانی در جهت فهم درست درونمایه و مضامین شعری این دوره ارائه نماید. بیشک شعر دورهمعاصر ایران تا حدود زیادی با ارتقای سطح سواد و آگاهی مردم و ورود نسل جدیدی از شاعران زن، مورد استقبال وپذیرش مسایل انسانی و برابری جنسیت قرار گرفت و انعکاس کمی و کیفی زیادی در پیشبرد مسیر و رشد جریان ادبیاتغنی فارسی به همراه داشته است. در این میان ژاله ی اصفهانی با توجه منحصر به فرد خود به موضوعات اجتماعی زمانه، ازچالش و دغدغه ارجنهادن به حضور و جایگاه زنان پس از دوره مشروطه غافل نبوده است و این جستار نیز بر آن است تا باتکیه بر روش توصیفی – تحلیلی به مهمترین جلوه های حضور زنانه در شعر او بپردازد که برآیند آن حاکی از دستیابی بهمهمترین نمودهای زنانگی در شعر وی همچون حمایت از حقوق زن، توجه به جایگاه و موقعیت زنان، لزوم آگاهی بخشیزن، بیان آسیب پذیری زن و زنانه نویسی می باشد.

کلیدواژه ها:

شعر معاصر فارسی ، زن ، جریان فمنیستی ، ژاله اصفهانی