بررسی سه رویکرد محلی مبتنی بر جابجایی حسگرهای تحت همپوشانی مفرط به منظور بهبود حفره های پوششی در شبکه حسگر بیسیم

پیشرفتهای اخیر در زمینه شبکه های حسگر بیسیم منجر به استفاده گسترده از آنها در کاربردهای گوناگون شده است. برقراری پوشش سراسری در منطقه مورد نظر به کمک حداقل گره های حسگر نقش بسیار مهمی را در کیفیت سرویسدهی و کسب اطلاعات و همچنین کاهش هزینه های مربوط به راه اندازی شبکه حسگر بیسیم، ایفا میکند. دو روش سراسری و محلی رویکردهای اساسی به منظور مقابله با حفره های پوششی در منطقه مورد مطالعه میباشند. در روش سراسری قبل از توزیع گره های حسگر در منطقه با بهره گیری از توابع بهینه سازی موقعیت های بهینه قرارگیری گره ها به گونه ای که از بروز حفره های پوششی جلوگیری شود، تعیین میگردد. در روش محلی پس از توزیع ابتدایی گره ها در منطقه، با استفاده از جابه جایی گره ها سعی بر پوشش حفره های شناسایی شده میشود. در مطالعه حاضر سعی بر آن شده است که با بهره-گیری از موقعیت های بهینه بازیابی حفره های شناسایی شده در منطقه، مستخرج از یک روش درخت مبنا و به کمک سه روش محلی، مبتنی جابهجایی گره های حسگر متحرک تحت همپوشانی مفرط موجود در منطقه فرآیند بهبود حفره های پوششی صورت پذیرد. نتایج حاصل از شبیه سازیها نشان دهنده عملکرد مناسب سه روش محلی میباشد. روشهای ارائه شده نیاز به اضافه شدن گره جدید را از بین برده اند و به کمک جابه جایی گره های متحرک واجد شرایط حرکت موجود در منطقه قادر به پوشش حفره های شناسایی شده می باشند. این امر سبب شده است که به توان به کمک حداقل گره حسگر موجود در منطقه پوشش سراسری برقرار گردد و از بروز هزینه های سربار اضافه شدن گره های جدید جلوگیری به عمل می آورد.

کلیدواژه ها:

شبکه حسگر بیسیم ، گره حسگر متحرک ، حفره پوششی ، روش درخت مبنا ، موقعیت بهینه بازیابی حفره ، روش محلی