برآورد بخارآب قابل بارش ایستگاه GPS دائم تبریز به روش PPP و اعتبارسنجی آن با داده های زمینی و ماهواره ای

ناکنون مطالعات هواشناسی در ایران با استفاده از شبکه های دائمی GPS که هزینه نصب و نگهداری بسیار بالا یی دارند انجام گردیده است. همچنین، این شبکه ها از توزیع ناهمگنی در سراسر جهان برخوردار هستند. در این مقاله میزان کارآمدی تک ایستگاه دائمی GPS در مطالعات هواشناسی منطقه مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور، از مشاهدات یکساله ایستگاه دائم GPS شهر تبریز استفاده شده است. به منظور استخراج تاخیر تروپوسفری زنیتی))ZTD، مشاهدات GPS ایستگاه تبریز به روش PPP به صورت معکوس پردازش گردید. با استفاده از سری های زمانی اطلاعات سینوپتیک فشارسطحی، دمای سطحی و رطوبت نسبی منطقه ZTD به PWV نبدیل گردید.سپس جهت اعتبارسنجی مقادیر PWV حاصل از GPS، نتایج حاصل از این روش با مقادیر PWV حاصل از رادیوسوند و سنجنده سنجش از دوری AIRS در قالب شاخص های مختلف و ضریب همبستگی مقایسه گردید که مقدار ضریب همبستگی برای رادیوسوند %95 و 90% AIRS است. باتوجه به نتایج اعتبارسنجی ها، در مناطقی که شبکه دائمی GPS وجو ندارد، در صورت بکارگیری روش پردازش مناسب می توان از یک نقطه GPS جهت برآورد پارامترهای هواشناسی و مطالعات اتمسفری استفاده نمود. در نهایت، سری زمانی PWV با استفاده از GPS، رادیوسوند و سنجنده AIRS برآوردگردید و برمبنای آن آفست PWV حاصل از GPS با رادیوسوند و AIRS برآورد گردید که به ترتیب 2.36±3.1 و 7.07± 8.3 میلی متر می باشد.

کلیدواژه ها:

GPS/MET ، بخارآب قابل بارش ) (PWV ، رادیوسوند ، روش پردازش PPP ، AIRS ، ضریب همبستگی