بررسی ضایعات پاتولوژیک احتمالی ناشی از دو روش درمانی (مصرف خوراکی و حمام) با دو داروی مترونیدازول و لوامیزول در ماهی کپور معمولی

داروها میتوانند عوارض جانبی پاتولوژیکی متعددی داشته باشند که ممکن است به صورت ضایعات کبدی یا تغییراتی در بافتهای دیگر نمایان شوند. اغلب این تغییرات میتوانند زنگ خطر شروع آسیبهای عمومی بدن و نامناسب بودن دارو باشند. مترونیدازول و لوامیزول به طور متداول در درمانهای ضد انگلی ماهی استفاده میشوند اما تاثیرات سوئ آن بر ماهی کپور که فاقد معده است و در دمای بالا نگهداری میشود بررسی نشده است. به منظور این مطالعه 150 عدد ماهی کپور معمولی (با محدوده وزنی50-100 گرم) از یکی از مزارع استان خوزستان تهیه شد و تحت گروه بندی و تیمار زیر قرار گرفت. -1 غذای تجاری + داروی مترونیدازول (به میزان 5 میلی گرم در کیلوگرم وزن بدن به مدت 10 روز)، -2 حمام مترونیدازول (به میزان 5 میلی گرم در لیتر به مدت 24 ساعت و سه بار تکرار هر کدام به فاصله 2 روز). -3 غذای تجاری + داروی لوامیزول (به میزان 5 میلی گرم در کیلوگرم وزن بدن به مدت 10 روز)، -4 حمام لوامیزول (به میزان 5 میلی گرم در لیتر به مدت 24 ساعت و سه بار تکرار هر کدام به فاصله 2 روز) و -5 گروه شاهد. نمونه گیری پس از 10 روز انجام شد. نمونه های بافتی تهیه شده از آبشش، کبد، کلیه و روده در محلول فرمالین بافر %10 قرار داده شد و به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال شد. در آنجا پس از طی مراحل روتین از آنان مقاطع رنگآمیزی شده به روش هماتوکسیلین و ائوزین تهیه شد و مورد بررسی دقیق میکروسکوپی قرار گرفتند. نتایج میکروسکوپی حاصل از مطالعه بافتهای مذکور در گروه های مختلف درمانی در مقایسه با گروه شاهد تغییر پاتولوژی مرتبط با این داروها را نشان ندادند. بر اساس نتایج هیستوپاتولوژی استفاده ازداروهای مورد نظر همراه با تغییرات پاتولوژیک قابل توجهی نبوده و این امر مبیین حاشیه امنیتی بالای این داروها است.

کلیدواژه ها:

لوامیزول ، مترونیدازول ، هیستوپاتولوژی ، ماهی کپور