بررسی تاثیر آلارم بر آگاهی موقعیتی آتش نشانان

زمینه و هدف: یکی از عوامل تاثیرگذار بر عملکرد سیستم کنترل آتشنشانی و آتش نشان ها، میزان آگاهی موقعیتی که در صحنه های مختلف حوادث می تواند متغیر باشد. این مطالعه بیانگر ارتباط اندازه گیری آگاهی موقعیتی به عنوان مجموعه ای از خصیصه های شناختی با ارگونومی است و توجه به آگاهی موقعیتی برای بهبود عملکرد کارکنان یک سیستم کاری را مورد تائید قرار میدهد روش و مواد:پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی می باشد. در این مطالعه 30 نفر از آتش نشان های ایستگاه های شهری اصفهان شرکت کردند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، دستگاه فشارسنج بازویی، دستگاه پالس اکسیمتر مدل (fingertip) و پرسشنامه آگاهی موقعیتی ناسا می باشد. در هر مرحله با مراجعه به یک ایستگاه تعداد 5 نفر از آتش نشانان در دو نوبت در مورد آزمون قرار داده شدند. یافته ها نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین نمره آگاهی موقعیتی قبل و بعد از آلارم به طور معناداری تغیر نکرده است . و پارامترهای فیزیولوژیک مثل فشار خون و ضربان قلب بعد از آلارم ابه ترتیب دچار کاهش و افزایش شده اند و همچنین سابقه کاری تاثیر معناداری بر نمره آگاهی موقعیتی و افزایش ضربان قلب دارد. نتیجه گیری با استفاده از نتایج مطالعه حاضر می توان اعلام نمود که على رغم مطلوب بودن نتایج، میتوان از نتایج حاصله به منظور برنامه ریزی در راستای ارتقای رضایتمندی شغلی، ایمنی، حوادث و کاهش استرس شغلی استفاده نمود