کاهش ارتعاشات قابهای خمشی فولادی تحت زلزله حوزه نزدیک با کمک میراگرهای ویسکوز

طی زلزله های شدید انرژی زیادی به سازه اعمال می شود و اگر این انرژی از ظرفیت بیشتر گردد موجب ایجاد خرابی در عضو و در نهایت خرابی کامل سازه می گردد. بدین منظور از سیستم جاذب انرژی استفاده می شود تا قسمتی از انرژی اعمال شده به سازه به این دستگاه منتقل شده بدین ترتیب خرابی سازه به حداقل برسد. از طرفی پالس های با زمان تناوب بلند در زمین لرزه های حوزه نزدیک، عملکرد سازه ها را دچار چالش می کند این در حالی است که استاندارد 2800 ضوابط خاصی برای مقاومت سازه ها در برابر اینگونه زلزله ها ندارد. در این تحقیق سازه قاب خمشی فولادی 5 طبقه منظم براساس آیین نامه های داخل کشور طراحی گردیده و تحت رکوردهای نزدیک گسل قرار گرفتند. با توجه به عدم عملکرد مناسب سازه مورد نظر، اقدام به کاربرد میراگر ویسکوز در مهاربند قطری جهت بهبود پاسخ لرزه-ای سازه گردید.برای بدست آوردن مقدار مناسب میرایی اضافه شده توسط میراگرهای ویسکوز به سازه، میراگرهای ویسکوز در سطوح میرایی مختلف برای سازه ها طراحی شدند. افزایش میرایی در میراگرها تا زمانی ادامه یافت که سازه معیارهای استاندارد 2800 و نشریه 360 را ارضا نماید. نتایج حاصل از انجام تحقیق نشان داد مبنای بررسی سطوح عملکردی سازه از نگاه دو استاندارد 2800 و نشریه 360 متفاوت بوده و برای سازه های مختلف نتایج یکسانی نمیدهند. درصد میرایی مطلوب برای عملکرد قابل قبول سازه تحت زلزله های مختلف یکسان نمی باشد. بنابراین لزوم بررسی سازه ها تحت رکورد های مختلف زلزله بیش از پیش مشخص میشود. براساس نتایج مطالعه حاضر توصیه می گردد تعیین نیروی مطلوب میرایی برای سازه ها با استفاده از آنالیز تاریخچه زمانی و تحت رکورد های واقعی زلزله انجام گیرد. همچنین تنها به معیار دریفت طبقات اکتفا نگردد.

کلیدواژه ها:

میراگر ویسکوز ، حوزه نزدیک ، سطح عملکردی