گستره تکنیک استاد-شاگردی در مدیریت دانش مبتنی بر قرآن و نهج البلاغه

مدیریت دانش که به عبارتی استفاده از تجربه و دانش فردی و جمعی، از طریق فرایند تولید دانش، تسهیم دانش و بکارگیری آن به کمک فناوری، به منظور دستیابی به اهداف سازمان می باشد، یکی از عرصه های نوظهور و بسیار کارآمد در حوزه مدیریت به حساب می آید. تکنیک استاد-شاگردی، یکی از تکنیک های پیاده سازی مدیریت دانش است. از آن جایی که ما انسان ها با این تکنیک ارتباط همیشگی و مستمر داریم، شناخت گستره آن در نظام هستی جهت بهره گیری بهتر و بیشتر از آن، ضروری به شمار می رود. این نوشتار با هدف تبیین تحلیلی گستره کاربردی تکنیک مذکور در قرآن و نهج البلاغه نگارش یافته و با روش تحلیلی-توصیفی از طریق مطالعات کتابخانه ای، تکنیک استاد-شاگردی را از منظر قرآن و نهج البلاغه بررسی می کند. روابط استاد-شاگردی بین خدا و بندگان، رسولان الهی و انسان ها، و همچنین بین والدین و فرزندان از جمله حوزه هایی است که در این پژوهش به آن پرداختهشده و در بخش دیگری هم اوصاف و ویژگی های یک استاد مطلوب بیان گردیده است