فراتحلیلی بر پژوهش های ارزیابی اثربخشی دوره های آموزش ضمن خدمت در ایران

هدف از این پژوهش، فراتحلیل پژوهش های انجام گرفته در زمینه ارزیابی اثربخشی دوره های آموزش ضمن خدمت بود. جامعه آماری شامل کلیه پژوهش های انجام گرفته در زمینه ارزیابی اثربخشی آموزش های ضمن خدمت بود که گزارش آن ها در فاصله زمانی سال1384 تا پایان سال 1393 در نشریه های علمی – پژوهشی ایرانی به چاپ رسیده بود. با استفاده از شیوه نمونه گیری هدفمند، تعداد 19 مقاله به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات چک لیست گزینش نمونه ها مشتمل بر پنج معیار ورود بود که پانلی متشکل از سه داور بر مبنای آن، نمونه مورد مطالعه را انتخاب نمودند. با مبنا قرار دادن چارچوب ارزشیابی چهارسطحی کرک پاتریک، نتایج حاصل از بررسی گزاره های هر پژوهش، در چهار سطح واکنش، یادگیری، رفتار و نتایح دسته بندی شدند و فراتحلیل بر روی آن ها انجام شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش ترکیب نتایج بر مبنای مدل های اثرات ثابت و تصادفی و محاسبه اندازه های اثر تفکیکی استفاده شد. سوگیری انتشار و ناهمگنی اندازه های اثر با استفاده از نمودار قیفی و آزمون تعداد ناکامل بی خطر روزنتال مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت جهت تفسیر اندازه های اثر، به رویکرد کوهن، استناد شد. نتایج نشان داد که اندازه اثر دوره های آموزش ضمن خدمت در هر چهار سطح واکنش، یادگیری، تغییر رفتار و نتایج سازمانی، معنادار است. بالاترین اندازه اثر مربوط به سطح نتایج و پایین ترین اندازه اثر مربوط به سطح تغییر رفتار است. در پایان یافته های پژوهش به ویژه از لحاظ روش شناختی مورد بحث قرار گرفته اند.

کلیدواژه ها:

اثربخشی ، آموزش ضمن خدمت ، مدل کرک پاتریک