ارزیابی نظریه شهر خلاق در برنامه ریزی و مدیریت شهری

ایده شهر خلاق مبحثی جدید و مورد توجه در حوزه مطالعات شهری و به ویژه مدیریت شهری بوده و بر بهتر شدن محیط زندگی و ارتقای کیفیت زندگی به واسطه تفکرات نو شهروندان تاکید دارد. شهرهای خلاق به عنوان مراکز نوآوری خلاقیت و تبدیل ایده به ثروت قلمداد می گردند از آنجا که ایده و نوآوری عناصر اصلی رقابتی در عصر جهانی شدن هستند شهر باید بتواند محیطی جذاب برای جذب و پرورش استعدادها، نوآوری ها وایده ها باشد و بتواند از ایده و خلاقیت افراد چه افراد خاص و ویژه مثل هنرمندان، دانشمندان، نویسندگان و چه از ایده های شهروندان عادی در جهت حل مسائل اساسی و نیز در جهت پایه ریزی رشد و توسعه ای خلاق بهره ببرد. روش پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی بوده و روش گردآوری اطلاعات با بهره گیری از معتبر ترین منابع و اسناد لاتین و فارسی و مولفه های این نوشتار مشتمل ، پیشینه نظریه طبقه خلاق، مفهوم نظریه طبقه خلاق و شهر خلاق، مولفه های نظریه شهر خلاق، عناصر شهر خلاق، دیدگاه های منتقدان و مخالفان این نظریه پرداخته شده است. این ایده برای مدیران، برنامه ریزان و شهرسازان باعث گسترش افق دید و تحلیل راهکار در مواجهه با مسائل شهر می شود و به تنوع علایق و عقاید در پهنه شهر احترام می گذارد. همچنین ایجاد شهرهای خلاق باعث رونق و شکوفایی حیات شهری می گردد که این خود سطح مناسبات یک شهر را در پیوند با سایر شهرها در مقیاس ملی و فراملی گسترش می دهد. در پایان نتیجه برشمردن ظرفیت و شرایط یک شهر براى تبدیل شدن به شهر خلاق و ویژگى هاى شهرهایى که به توسعه شهرهاى خلاق پیوسته اند، شهرهایی که می توانند براساس جذب نخبگان و نوآوری و ایده نوین اقتصاد شهرهایشان به یک شهر مطلوب و خلاق تبدیل شوند ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

شهر خلاق ، برنامه ریزی ، مدیریت شهری ، نوآوری