نقش عوامل موثر در هوشمندسازی فضاهای شهری با تاکید بر حوزه انرژی (مطالعه موردی منطقه 1 مشهد)

هوشمند سازی شهرها ضرورتی برای افزایش بهره وری و کاهش مشکل های شهری است. شهر هوشمند فرآیندی است که می تواند تراکم، پیچیدگی و مسایل و مشکل های جدید شهری را مدیریت کند ،دانش لازم، توسعه دانش محور، اصول مبتنی بر توسعه پایدار و یکپاچگی شهری از ویژگی های این شهر به حساب می آید. براساس مطالعه های اتحادیه اروپا برای هوشمند شدن شهرها مولفه هایی شامل اقتصاد هوشمند، حرکت هوشمند، محیط هوشمند، حکمرانی هوشمند، زندگی هوشمند و مردم هوشمند مطرح شده است. فن آوری اطلاعات به عنوان عمده ترین محور تحول و توسعه در جهان منظور شده و نقش کلیدی فن آوری های نوین اطلاعات و ارتباطات درعرصه های اقتصادی،اجتماعی و سیاسی را نمی توان نادیده گرفت . امروزه هوشمندسازی شهرها وایجاد شهرالکترونیک به عنوان راهکار بی بدیل حل معضلات شهری مورد توجه شهرسازان و مدیران شهری واقع شده است.شهر الکترونیک و شهرداری الکترونیک در بسیاری از شهرهای معروف و مطرح دنیا متناسب با فناوری اطلاعات و ارتباطات روند متعارفی را طی نموده است این وضعیت در ایران به سبب تاثیر عوامل مختلف به ویژه در ابعاد همکاری بین سازمانی و در ابعاد مرتبط با شهروند الکترونیک سیر مطلوبی طی ننموده است. بنابراین هدف اصلی از مقاله حاضر این است که آیا هوشمندسازی فضاهای شهری تاثیر مثبتی بر روی رشد کیفی فضاهای شهری دارد و تاثیر کدام یک از عوامل هوشمندسازی نسبت به بقیه عوامل موثر تر است.و یا هوشمندسازی فضاهای شهری سبب کاهش مصرف انرژی میشود

کلیدواژه ها:

فضاهای شهری ، انرژی ، هوشمندسازی ، شهروند الکترونیک