طراحی روددره شهری با تکیه بر ارتقاء کیفیت منظر صوتی (نمونه موردی: رود دره کن)

توجه به کاربرد مفهوم صوت در طراحی به عنوان رویکردی مهم در طی چند دهه اخیر از روندی فزاینده در مجامع تخصصی و کاربردی برخوردار شده است. دغدغه اصلی رویکرد منظر صوتی نه تنها تمرکز بر صداهای ناخواسته ای که باعث ناراحتی انسان می شود بلکه بیشتر روی صداهای مطلوبی است که مردم تمایل به شنیدن آن دارند. در نتیجه اولویت اصلی آن، سطح و میزان صدا نیست. از این نقطه نظر میزان توجه به صداهای مثبت می تواند شاخصی برای ادراک انسان از محیط تلقی گردد. روددره های شهری به عنوان یکی از عناصر ساختار اکولوژیکی شهرها می توانند نقش مهمی در تامین فضای عمومی شهری، کریدورهای طبیعی جریان آب و هوا و محیط های زیست مناسب، فضاهای گردشگری و سبز و استقرار فعالیت های عمومی ایفا نمایند. با توجه به اهمیت روددره در شهرها در ایجاد فضاهای شهری، هدف از این پژوهش، تلاش برای به دست آوردن معیار و ساسیت های طراحی روددره کن با ایجاد منظر صوتی مطلوب است. این تحقیق بر حسب ماهیت و روش از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد. بدین راستا تحقیق حاضر، به دو روش کتابخانه ای و میدانی برای استخراج معیارهای طراحی منظر صوتی صورت گرفته است. همچنین در جهت تحلیل داده ها و ارزیابی میزان تحقق معیار های منظر صوتی در روددره از روش دستیابی به اقدامات GAM استفاده شده است. در واقع این تحقیق در تلاش است تا گام های موثری را در راستای ایجاد اصولی کاربردی جهت طراحی رودکنار شهری همراه با در نظر گرفتن منظر صوتی مطلوب بر دارد.

کلیدواژه ها:

منظر صوتی ، رود دره ، طراحی ، روددره کن.