بررسی رابطه بین سبک های مدیریت با اثر بخشی سازمانی در دفاتر استعدادهای درخشان دانشگاه های علوم پزشکی کشور

زمینه تحقیق: هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین سبک های مدیریت و اثربخشی سازمانی در دفاتر استعدادهای درخشان دانشگاه های علوم پزشکی کشور بود. روش مطالعه: مطالعه حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش عبارت بود از کلیه مدیران و کارکنان دفاتر استعدادهای درخشان دانشگاه های علوم پزشکی کشور به تعداد 250 نفر که طبق فرمول کوکران تعداد 150 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. به همین منظور برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های سبک های مدیریت لیکرت و اثربخشی سازمانی پارسونز استفاده شد. پس از جمع آوری اطلاعات برای تجزیه و تحلیل داده ها از رو شهای آماری ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل و تحلیل رگرسیون و نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته ها: نتایج حاکی از آن بود که فرضیه اصلی تحقیق: رابطه سبک های مدیریت با اثربخشی در دفاتر استعدادهای درخشان دانشگاه های علوم پزشکی کشور معنادار م یباشد ( 000 / r=0/47 , P=0 ). طبق نتایج دیگر پژوهش بیشترین نمره همبستگی مربوط به سبک مدیریت مشارکتی بود و مشخص شد که بین سبک مدیریت مشارکتی و اثربخشی سازمانی، رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد( 47 / r=0 )، همچنین بین سبک خیرخواهانه( 41 / r=0 ) و مشورتی( 44 / r=0 ) با اثربخشی سازمانی رابطه معنادار وجود داشت، ولی بین سبک مدیریت استبدادی و اثربخشی سازمانی رابطه معناداری یافت نشد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که به کارگیری سبک مشارکتی در سازمان های آموزشی مانند دانشگاه ها ضروری می نماید.

کلیدواژه ها:

سبک های مدیریت ، اثربخشی سازمانی ، دفاتر استعدادهای درخشان