تولید اسیدسیتریک به روش زیستی و عوامل موثر در افزایش راندمان تولید صنعتی آن

اسیدسیتریک یک اسید آلی است که جز طبیعی و متابولیت متداول گیاهان و حیوانات است. این اسید یکی از پرکاربردترین اسیدهای آلی است و به عنوان یک محصول زیستی بدون خطر، در صنعت مواد غذایی و دارویی به کار برده می شود. تولید جهانی اسیدسیتریک به 1/4 میلیون تن در سال 2008 رسیده، و افزایش میزان تولید آن به اندازه 3/5 تا 4 درصد در هر سال به تقاضا و مصرف بستگی دارد. روش های مختلفی برای تولید این اسید آلی وجود دارد که یکی از این روش ها، تولید به روش زیستی می باشد. روش زیستی به دلیل مزایای اقتصادی آن نسبت به سنتز شیمیایی، بیشتر استفاده می شود. تکنیک های مختلفی از جمله تخمیر غوطه وری، تخمیر سطحی و تخمیر حالت جامد برای تولید اسیدسیتریک به روش زیستی مورد ارزیابی قرار گرفتند، اما از سال 1930 میلادی، تولید تجاری اسیدسیتریک از طریق تخمیر غوطه وری بر همه ی روش های دیگر تولید، برتری دارد. امروزه محققان سوبستراهای جایگزین مناسبی را برای کاهش هزینه های تولید این اسید کشف کرده اند. تعداد زیادی از میکروارگانیسم ها، از جمله باکتری ها، قارچ ها و مخمرها برای تولید اسیدسیتریک استفاده شده است. در میان این موجودات زنده، تنها قارچ آسپرژیلوس نایجر برای تولید تجاری استفاده می شود. در حال حاضر به منظور بهبود روند تولید این اسید و افزایش بهره وری، روش های مختلفی مانند جهش، بهبود سویه میکروبی، بهینه سازی محیط های کشت، استفاده از سوبستراهای جایگزین و نیز استفاده از کوکالچر آسپرژیلوس نایجر با دیگر سویه های تولید کننده، انجام می شود. در این مقاله انواع روش های تولید اسیدسیتریک به روش زیستی و عوامل موثر در افزایش راندمان تولید صنعتی آن بررسی می شود.

کلیدواژه ها:

اسیدسیتریک ، تولید زیستی ، آسپرژیلوس نایجر ، تخمیرغوطه وری