مقایسه تمایز یافتگی خود و حمایت اجتماعی ادراک شده بین زنان متقاضی طلاق و عادی شهر شیراز

هدف این پژوهش مقایسه تمایز یافتگی خود و حمایت اجتماعی ادراک شده بین زنان متقاضی طلاق و زنان عادی شهر شیراز بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری زنان عادی، مادر دانش آموزان دو ناحیه از نواحی چهارگانه آموزش و پرورش به تعداد 500 نفر بودند که به روش نمونه گیری چند مرحله ای 100 نفر انتخاب شدند و دیگر جامعه ی آماری پژوهش شامل 400 نفر زنان متقاضی طلاق که به مراکز مشاوره مراجعه کرده بودند، که با روش نمونه گیری مبتنی برهدف که تعداد 95 نفراز آنها پرسشنامه ها را تکمیل کردند ابزار پژوهش، پرسشنامه های تمایز یافتگی خود اسکورون و فریدلندر، 1998 که شامل 45 آیتم و 4 خرده مقیاس ( واکنش پذیری عاطفی، جایگاه من، گریز عاطفی و هم آمیختگی با دیگران ) و پرسشنامه حمایت اجتماعی واکس، فیلیپس، 1986 بر مبنای تعریف کوب که دارای 23 آیتم و دارای 3 خرده مقیاس ( توجه اعضای خانواده، دوستان و سایر افراد ) است ، تشکیل می دهند. نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری در دو گروه زنان عادی و متقاضی طلاق در متغیر تمایز یافتگی (P=0/29، F=4/856) و برای متغیر حمایت اجتماعی ادراک شده (P=0/000، F69/79) وجود دارد. بطور کلی نتایج آزمون مانوا (F=35/66، P=0/000) نشان داد که زنان متقاضی طلاق حمایت اجتماعی کمتری به نسبت زنان عادی دریافت می کنند، و همچنین از لحاظ عاطفی خود را کمترتمایز یافته تر ارزیابی می نمایند. با توجه به نتایج پژوهش می توان بیان نمود که از بین عوامل اساسی در طلاق و یا ادامه ی زندگی، نقش حمایت های اجتماعی و هیجانات بیشتر می باشد و توجه اجتماعی به مسایل حمایتی و آموزشی، مشکلات زنان را کاهش می دهد.

کلیدواژه ها:

تمایز یافتگی خود ، حمایت اجتماعی ادراک شده ، طلاق