بررسی استفاده از مصالح هوشمند در طراحی فضاهای آموزشی با رویکرد توسعه پایدار

امروزه با پیشرفت فناوری، علم و صنعتی شدن جهان، نیاز انسان ها به انرژی دوچندان شده به صورتی که با نبود یا کمبود انرژی در کارهای روزمره نیز اختلال ایجاد می شود. از طرفی نیز مصرف بی رویه انرژی باعث شده سوخت های فسیلی رو به اتمام باشد و راهی نیست، جز اینکه با روش های دیگر، انرژی های سازگار با محیط زیست را تولید کرد. در واقع اهمیت دادن به محیط زیست، آلودگی های موجود و منابع انرژی از مهمترین دغدغه های عصر امروز می باشد. همانطور که مشخص است در جوامع امروزی ساختمان ها سهم زیادی در مصرف بی رویه انرژی دارند که فضاهای آموزشی نیز از این قاعد مستثنا نیستند بنابراین باید با مطالعات و انجام تدابیر علمی و اصولی این مصرف را کاهش داد و جهان را به سمت استفاده از انرژی های پاک هدایت کرد. از اهداف توسعه پایدار در معماری استفاده از منابع تجدید پذیر، کاهش مواد آلاینده و یا حذف آنها که بر طبیعت تاثیرات مخرب دارند می باشد. امروزه علاوه بر اینکه از انرژی های خورشیدی، باد، زمین گرمایی، آب و ... برای تولید انرژی استفاده می شود استفاده از مصالح هوشمند نیز به عنوان روشی نوین در دستور کار محققین در علوم مختلف قرار دارد. مصالح هوشمند مصالحی هستند که همسو با طبیعت و بدون آسیب رساندن به محیط اطراف ساخته و استفاده می شوند. از اهداف این پژوهش بررسی عملکردهای استفاده از مصالح هوشمند در معماری در مورد فضاهای آموزشی به منظور ایجاد فضایی بهتر برای دانش آموزان و آموزش اصول پایداری به آنان است. در واقع در این تحقیق اشاره می گردد که با توجهبه پیشرفت تکنولوژی و به وجود آمدن مصالح نوین و هوشمند در زمینه ساخت و ساز می توان چه راهکارهایی در جهت طراحی بهینه فضاهای آموزشی و افزایش عملکرد آنها پیشنهاد داد. روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی تحلیلی بوده و اطلاعات به کمک مطالعات کتابخانه ای و مشاهدات غیرمستقیم یعنی مطالعه کتاب ها و مقالات مرتبط با موضوع انجام گرفته است.

کلیدواژه ها:

هوشمند سازی ، مصالح هوشمند ، انرژی ، فضاهای آموزشی ، پایداری ، توسعه پایدار