بررسی استحکامات دفاعی دوره پارت بر اساس بقایای برجای مانده
محل انتشار: دوفصلنامه مطالعات ایرانی، دوره: 15، شماره: 29
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 430
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JISUK-15-29_006
تاریخ نمایه سازی: 26 خرداد 1398
چکیده مقاله:
از مهمترین مشکلات شناخت معماری پیش از اسلام کمبود آثار سالم برجای مانده از آن زمان است. این مسئله به خصوص در مورد دوره اشکانی (247 ق. م تا 224 م) صدق می کند. دوره ای که در آن مدارک خاص، کمیاب و گنگ است و معمولا بیشتر آثار معماری مربوط به این دوره در خارج از مرزهای ایران امروزی قرار دارند. به دلیل کمبود آثار معماری دوره اشکانی، شناخت ما در مورد معماری این دوره بیشتر بر اساس قلاع و دژهای برجایمانده از این دوره است. تابهحال، بر اساس این آثار برجایمانده، توانستهایم برخی از نقاط تاریک معماری اشکانی را روشن کنیم و استفاده بیشتر از آنها این فرصت را پیش خواهد آورد تا به جزئیات بیشتری در ارتباط با معماری و سیستمهای دفاعی این دوره پی ببریم. وضعیت جغرافیایی سرزمین ایران، واقع شدن آن در منطقه ای حد فاصل بین آسیای میانه، هند، بین النهرین و آسیای صغیر، و قرار داشتن آن در مسیر جاده ابریشم، همواره این سرزمین را در معرض حمله ها و تهاجم های ملل، اقوام و قبایل مجاور قرار داده است، بنابراین حاکمان کشور مجبور بوده اند از مناطق مرزی در برابر هجوم بیگانگان محافظت کنند. یکی از موثرترین شیوه ها برای آمادگی در برابر حمله احتمالی، احداث استحکامات در نقاط حساس بودهاست. در این مقاله تلاش میشود یکی از مهمترین مجموعه بناهای این دوره، یعنی استحکامات پارتی معرفی و مورد بررسی قرار گیرند. برایناساس به نظر میرسد بیشتر قلعههای اشکانی پلانی چهارگوش با برجهایی گرد در گوشهها دارند که این ویژگی در سرتاسر امپراطوری دیده میشود، ولی استفاده از مصالح بر اساس ویژگیهای جغرافیایی در قسمت های مختلف متفاوت بوده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علیرضا خسروزاده
استادیار بخش باستان شناسی دانشگاه شهرکرد
سهیلا هادی پور مرادی
دانش آموخته کارشناسی ارشد باستان شناسی