رابطه جامعه پذیری سازمانی و تعهد روانشناختی بازیکنان به تیم های فوتبال اصفهان

هدف: هدف این تحقیق تعیین رابطه بین جامعه پذیری سازمانی و تعهدروانشناختی بازیکنان به تیم های فوتبال اصفهان بود. روش شناسی: روش تحقیق به لحاظ نوع توصیفی همبستگی و به لحاظ هدف کاربردی است که جمع آوری داده های آن نیز به صورت پیمایشی انجام گردید. جامعه آماری تحقیق را کلیه بازیکنان تیم های لیگ برتر اصفهان و بازیکنان تیم های حاضر در لیگ آسیاویژن استان اصفهان تشکیل داده بودند (300 نفر)، که از این تعداد تعداد 169 نفر با استفاده از جدول کرجسی و مورگان به عنوان نمونه تعیین و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای گزینش شدند. ابزار اندازه گیری تحقیق دو پرسشنامه استاندارد جامعه پذیری سازمانی جونز (1986) و تعهد روانشناختی به تیم ماهونی (2000) بود که روایی و پایایی آنها مورد بررسی و تایید قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (مانند جداول و نمودارها) و روش های آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، تی تک نمونه ای و رگرسیون) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین جامعه پذیری سازمانی و ابعاد آن یعنی جامعه پذیری رسمی، جمعی، فردی، پیوسته و گسسته با تعهد روانشناختی به تیم همبستگی مثبت و معناداری وجود داشت، ولی بین جامعه پذیری غیر رسمی با تعهدروانشناختی به تیم رابطه معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: بنابر نتایج تحقیق می توان گفت چنانچه مدیران و مسئولین تیم های فوتبال اصفهان شرایط طی نمودن فرایند جامعه پذیری را برای بازیکنان و اعضای جدیدالورود به تیم ایجاد نمایند، تعهدروانشناختی آنها به تیم افزایش خواهد یافت.

کلیدواژه ها:

تعهد روانشناختی ، تیم فوتبال ، جامعه پذیری سازمانی ، ورزشکار