سنجش وضعیت تاب آوری منطقه سه شهر تهران در برابر زلزله با تاکید بر سرمایه اجتماعی

طی سالهای گذشته، جهان شاهد برخی مخاطرات پیش بینی نشده طبیعی چون تسونامی آسیا، زمین لرزه سیچوان چین بوده است. اگرچه برخی از ابزارهای پیش بینی کننده به کار گرفته شده اند ، اما واقعیت این است که مخاطرات آتی را نمی توان بر اساس شواهد پیش بینی کرد و همچنین نمی توان به راحتی حالت، اندازه و مکان این مخاطرات را از پیش بیان کرد. بنابراین افزایش یا بهبود توان ظرفیتی یک سیستم برای ایستادگی و بازیابی در برابر مخاطرات بسیار مهم است. هدف از انجام این پژوهش سنجش وضعیت تاب آوری در منطقه تهران با تاکید بر سرمایه اجتماعی است که روش مورد استفاده در پژوهش توصیفی از نوع پیمایش می باشد حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران با ضریب خطای 5 درصد 320 نفر شد و پرسشنامه به صورت کاملا تصادفی پر گردیده است و جهت بدست آوردن پایایی پرسش نامه با استفاده از آزمون آلفای کرون باخ برابر 95/0 بدست آمد سپس تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی جهت بدست آوردن فراوانی و درصد پاسخگویان و همچنین آمار استنباطی با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی جهت جهت آزمون فرضیات استفاده شده است. با توجه به نتایج این تحقیق بین ابعاد و مولفه های سرمایه اجتماعی و تاب آوری رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد و همچنین با توجه به نتایج رگرسیون خطی نتایج تحلیل رگرسیون نشان می دهد که مهمترین عامل در تاب آوری ، انسجام اجتماعی با ضریب تاثیر 0.337 است. بدین معنا که به ازای هر یک واحد که از میزان انسجام اجتماعی کاهش یابد، 0.337 واحد از تاب آوری کاهش می یابد. عامل مشارکت اجتماعی با ضریب تاثیر0.290 بیشترین تاثیر را بر تاب آوری دارد. متغیر اعتماد اجتماعی با ضریب تاثیر 0.161 سومین عامل تاثیر گذار بر تاب آوری در نظر گرفته شد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، منطقه سه تهران ، سرمایه اجتماعی ، زلزله