اثرات اکسین ایندول استیک و بستر کاشت بر ریشه زایی و رشد رویشی گیاهان ریشه عریان توت فرنگی

درحال حاضر استفاده از گیاهان دختری رشد یافته در گلدان حاوی خاک، روش رایج برای کاشت توت فرنگی در نقاط مختلف ایران مانند استان خوزستان می باشد. یکی از روش های جایگزین، ریشه دار کردن گیاهان ریشه عریان و انتقال گیاهان ریشه دار شده به محل کاشت اصلی به منظور تسریع رشد و بهبود استقرار اولیه گیاهان توت فرنگی می باشد. به منظور تسریع ریشه دار شدن و رشد اولیه گیاهان ریشه عریان توت فرنگی، در این آزمایش گیاهان ریشه عریان توت فرنگی رقم کاماروزا با غلظت های 0، 25 و 50 میلی گرم در لیتر اکسین ایندول استیک اسید تیمار شده و در بسترهای کاشت شن، کوکوپیت، پرلایت، کوکوپیت+ پرلایت و خاک + شن کاشته شدند. بررسی شاخص های رشد گیاهان جوان پس از سه هفته نشان داد برهمکنش اثر غلظت اکسین و بستر کاشت بر وزن خشک ریشه، وزن خشک برگ، وزن خشک کل گیاه و شاخص سبزینگی برگ معنی دار بود. اثر تیمار بستر کاشت بر وزن خشک تاج، نسبت وزن خشک تاج به وزن خشک کل گیاه، نسبت وزن خشک برگ به وزن خشک کل گیاه، وزن خشک ریشه به وزن خشک کل گیاه و وزن خشک برگ به وزن خشک ریشه معنی دار بود. کاربرد اکسین موجب کاهش معنی دار نسبت وزن خشک ریشه به وزن خشک کل گیاه شد. نتایج آزمایش حاضر نشان داد بستر کاشت می تواند با تاثیر بر محیط فیزیکی اطراف تاج، بر رشد ریشه و رشد رویشی جدید گیاهان ریشه عریان توت فرنگی اثر داشته باشد. بر اساس نتایج آزمایش حاضر، استفاده از بستر کاشت کوکوپیت+ پرلایت و یا کوکوپیت و غلظت 25 میلی گرم در لیتر اکسین برای ریشه دار شدن گیاهان ریشه عریان توت فرنگی پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

ساقه رونده ، تکثیر غیر جنسی ، وزن خشک ، کوکوپیت ، پرلایت