انسان سالم از دیدگاه نهج البلاغه با توجه به نظریات مازلو

موضوع انسان سالم و مفاهیم مربوط به آن به طور عمده در ده ه ی 1950 و 1960 و با کارهای راجرز و مازلو رسمیت یافت البته مفاهیم و آموزه های مرتبط با انسان کامل را می توان در اندیشه های ادیان و مذاهب وکتب اندیشمندان دینی نیز یافت. تعاریفی که روانشناسان غرب از جمله مازلو، از سلامت و بهداشت روانی داشته اند؛ تنها ابعاد جسمانی، روانی و اجتماعی پرداخته و از معنویت که مهمترین بعد وجودی انسان است، غافل شده اند؛ از این رو در این مقاله، تلاش برآن است، تا به بررسی ویژگی های انسان سالم از نگاه جامعه نگر اسلامی در منابع اصیلی چون نهج البلاغه امام علی (ع) پرداخته شود. صفات پسندیده انسانی و مورد ستایش امام علی (ع)، دسته بندی این صفات در دو دسته صفات انسانی هدایتگر و صفات انسانی عمل کننده و کارگزار، محور اصلی این پژوهش، به روش توصیفی و تحلیلی خواهد بود؛ از نتایج مهم این پژوهش می توان نگرش های عمیق وجودی نهج البلاغه درباره ی انسان سالم اشاره نمود.

کلیدواژه ها:

انسان ، سالم ، نهج البلاغه ، مازلو