ژنتیک مجرم و ارتباط آن با رفتار مجرمانه

تاثیر عوامل ژنتیکی مجرمان در بروز جرم و جنایت در جامعه از مهمترین مسایلی است که امروزه مجرمان خواه و ناخواه از طریق به ارث بردن ژن های مجرم آلوده به پدیده جنایتکاری می شوند در این پژوهش با روش تحلیلی-توصیفی به بررسی نقش و تاثیر ژنتیک مجرم بر رفتار مجرمانه پرداخته است. برخی محققان مدعی شده اند که ژن هایی که انسان با آنها متولد شده می توانند نقش بسیار قابل توجهی در احتمال روی آوردن افراد به شیوه زندگی مجرمانه ایفا کنند به عقیده این محققان، با اینکه هیچ ژنی که مسئول بروز یک رفتار مجرمانه باشد وجود ندارد، اما احتمالا طیف وسیعی از آنها نقش کوچکی در افزایش یا کاهش شانس تخلف دارند. پژوهش محققان دیگر،نشان از این دارد که ژنتیک و محیط هیچ یک عامل جبری در ایجاد رفتارهای مجرمانه نیستند و تنها این دو عامل در افراد واجد مسئولیت کیفری موجب جهت دهی اراده می شود. دیگر این که ثابت شده است، تاثیر عامل ژنتیکی در برخی از رفتارهای مجرمانه بسیار قوی تر از تاثیر عامل محیط است. مطالعات همچنین نشان می دهد که اختلال تک ژنی هیچ تاثیری بر رفتار مجرمانه ندارد. اما اختلالات کروموزومی سبب ایجاد برخی رفتارهای مجرمانه می شوند.برخی تحقیقات گرچه نقش ژنتیک را رد نمی کند اما همه عوامل را به ژنتیک منحصر نمی کند.با اینکه اختلالات ژنتیکی و عوامل محیطی می توانند ریسک ابتلا به رفتارهای مجرمانه را افزایش دهند اما تعدیل مشکلات ذهنی و روانی با روان درمانی و سایر درمان های روانپزشکی، تعدیل عوامل جرم زای محیطی، آموزش صحیح والدین و آگاه سازی آنان به روش های تربیتی، فراهم کردن امکان تحصیل رایگان، بهبود وضعیت معیشتی افراد، اشتغال و بهبود سطح اقتصاد جامعه می توانند از وقوع جرم در جامعه بکاهند.

کلیدواژه ها:

ژنتیک ، رفتار مجرمانه ، مسئولیت پذیری جنایی ، جرم و جنایت