بررسی رابطه بین معنویت در محیط کار و عزت نفس سازمانی با نقش تعدیل گری ارزش پیشرفت کارکنان موسسه آموزش عالی فردوس مشهد

پژوهش حاضر با هدف بررسی و تبیین رابطه بین معنویت در محیط کار و عزت نفس سازمانی با نقش تعدیل گری ارزش پیشرفت انجام پذیرفته است. تحقیق از حیث هدف، کاربردی و از حیث نوع، پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه کارکنان موسسه آموزش عالی فردوس مشهد در محدوده زمانی سال 1395 است. حجم نمونه بدست آمده با استفاده از فرمول کوکران 170نفر برآورد گردید. جهت جمع آوری داده های تحقیق، از پرسشنامه استفاده شد که شامل پرسشنامه های عزت نفس سازمانی پیرس و همکاران(1989) و پرسشنامه معنویت در محیط کار میلیمن(2003) و استفاده از گویه های پرسشنامه سازگاری شغلی دیویس و لافکوایست (1984) برای سنجش مولفه ارزش پیشرفت است. پس از سنجش روایی و پایایی ابزار سنجش، پرسشنامه ها در اختیار نمونه هدف قرار داده شد. روایی پرسشنامه به دو روش روایی صوری و روایی بارعاملی که با روش تحلیل عاملی تاییدی انجام گرفت و پایایی با استفاده آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. جهت جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آماری و آزمون همبستگی و رگرسیون چندگانه استفاده گردید. پردازش داده های تحقیق به کمک نرم افزارهای SPSS و اکسل انجام شد. نتایج تحقیق بیانگر اینست که ارزش پیشرفت نقش تعدیل گری دررابطه بین معنویت در محیط کار و عزت نفس سازمانی کارکنان موسسه آموزش عالی فردوس مشهد دارد و ارزش پیشرفت رابطه بین معنویت در محیط کار و عزت نفس سازمانی را تعدیل می کند.

کلیدواژه ها:

معنویت در محیط کار ، عزت نفس سازمانی ، ارزش پیشرفت ، موسسه آموزش عالی فردوس مشهد