مطالعه ریزساختاری و رقتار خوردگی ناحیه جوش در چند پاسه فولاد زنگ نزن آستنیتی 316L

مهمترین چالش مطرح در استفاده از فولادهای زنگ نزن آستنیتی، جوشکاری و اتصال دهی ذوبی این دسته از فولادها می باشد. حساسیت به ترکیدگی گرم و افت مقاومت بخوردگی در موضع جوشکاری شده از این گروه فولادها موجب تحقیقات زیادی در خصوص جوشکاری و مکانیزم ایجاد عیوب حین جوشکاری فولادهای زنگ نزن آستنیتی شده است. در پژوهش حاضر، ریزساختار نواحی مختلف جوش در جوشکاری چند پاسه فولاد 316L توسط میکروسکوپ های نوری و الکترونی روبشی مورد ارزیابی واقع شده است. بررسی ها نشان داد انجماد فلز جوش در مد آستنیتی می باشد یعنی شروع انجماد با تشکیل فاز آستنیت، بعلاوه سرد شدن در محیط موحب تشکیل فاز فریت در منازق بین شاخه ای آستنیت شده که احتمالا بدلیل فراهم شدن زمان کافی برای ریز جدایش عناصر فریت زا از قبیل کروم و مولبیدن به نواحی بین دندریتی می باشد. همچنین در فلز جوش واقع شده در ناحیه متاثر از حرارت پاس بعدی پدیده حل شدن فاز فریت رخ می دهد که می تواند موجب حساس شدن این ناحیه به ترکیدگی گرم شود. بعلاوه بررسی رفتار خوردگی مناطق مختلف جوش دلالت بر مقاومت بخوردگی عالی فلز جوش و افت اندکی در مقاومت به خوردگی ناحیه متاثر از حرارت در مقایسه با مقاومت به خوردگی آلیاژ پایه داشت.

کلیدواژه ها:

فولاد 316L ، ریزساختار ، فریت ، ترکیدگی ، ریزجدایش