انتخاب مدار فرآوری زغالسنگ درشت دانه با استفاده از روش تاپسیس فازی

روش تصمیم گیری چند معیاره راهکار مناسبی برای بهینه سازی فرآیندهای غیر خطی است. این روش ها با در نظر گرفتن عوامل مختلف فرآیندی و غیر فرآیندی موثر است که منجر به بهبود فرآیندها و کاهش هزینه های سرمایه گذاری و عملیاتی واحدهای صنعتی می گردد. در این مطالعه، سه گزینه مدار فرآوری زغالسنگ شامل سیکلون واسطه سنگین، تری فلو و فرآیند ترکیبی تری فلو-بیوهیپ لیچینگ، برای انتخاب بهترین فرآیند برای فرآوری زغالسنگ درشت دانه طبس با هم مقایسه شدند. برخی پارامترهای مهم برای مثال مزایای محیط زیستی، سادگی مدار، در دسترس بودن تجهیزات، هزینه سرمایه گذاری، هزینه عملیاتی و درآمد به ازاء تن خوراک زغال انتخاب و براساس نظر کارشناسی و تحقیقات قبلی وزن دهی شدند. با توجه به ماهیت کیفی معیارهای انتخابی و عدم قطعیت همراه آن ها، برای ارزیابی مسیرهای پیشنهادی از روش تصمیم گیری چند معیاره تاپسیس فازی، استفاده گردید. مشاهده شد که بیشترین      (336/0) و کمترین (225/0) ضرائب نزدیکی برای شستشوپذیری زغالسنگ درشت دانه پرگوگرد طبس به ترتیب به مدارهای ترکیبی تری فلو-بیوهیپ لیچینگ و سیکلون واسطه سنگین مربوط بود.

کلیدواژه ها:

زغالسنگ ، شستشوپذیری ، تاپسیس فازی ، تری فلو و بیوهیپ لیچینگ