برآورد نشست سطح زمین با استفاده از روشهای مختلف مطالعه موردی تونل خط 2 متروی مشهد

با توجه به رشد روزافزون کلانشهرها، حفر تونلهای مترو برای بهبود حملونقل عمومی رو به افزایش است. در سالهای اخیر حفاری مکانیزه با استفاده از ماشینهای EPB به طور موفقیت آمیزی برای کاهش اثرات زیست محیطی ناشی از حفر تونل در مناطق شهری به کار گرفته شده است. یکی از اثرات مخرب ناشی از حفر تونل، نشست سطح زمین است. به علت وجود سازه های سطحی و تاسیسات زیرزمینی، پیشبینی نشست سطح زمین در مناطق شهری اهمیت فراوانی دارد؛ به همین دلیل نشست ناشی از حفر تونل از سوی محققین مختلفی مورد بررسی قرار گرفته است. روشهای پیشبینی نشست شامل روشهای تجربی، تحلیلی و عددی میباشند.در این تحقیق نشست سطح زمین ناشی از حفاری تونل خط 2 متروی مشهد با استفاده از روشهای تجربی، تحلیلی و عددی برآورد گردید و نتایج حاصل شده با مقادیر مشاهدهای مقایسه شدند. طبق نتایج، میزان نشست و عرض گودی نشست پیشبینی شده با استفاده از روشهای تجربی و تحلیلی نسبت به روشهای عددی بیشتر میباشد همچنین از بین روشهای مذکور نتایج حاصل از روشهای عددی بیشترین تطابق را با نشستهای مشاهدهای نشان میدهند. بر اساس نتایج مدلسازی عددی، اعمال فشار سینه کار (نسبت به حالت عدم اعمال فشار سینه کار) سبب کاهش میزان نشست بیشینه (نشست در بالای محور تونل و در فاصله به حدی کافی دور از سینه کار) به میزان %62 شد همچنین فشار سینهکار سبب کاهش ابعاد گودی نشست در هر دو جهت طولی و عرضی گردید. طبق نتایج حاصله، در صورت اعمال فشار سینهکار، نشست رخداده در بالای سینه کار تقریبا %65 نشست بیشینه میباشد و در صورت عدم اعمال فشار سینه کار، نشست رخداده در بالای سینهکار تقریبا برابر با %85 نشست بیشینه برآورد گردید.

کلیدواژه ها:

نشست سطح زمین ، تونل متروی مشهد ، روشهای تجربی و تحلیلی ، مدل سازی عددی.