پنجره: مرز بین درون و برون در معماری مجتمع های مسکونی

در واقع با جدا سازی فضای داخل وخارج، تعریفی از مفهوم مرز در سازماندهی فضا (به طور مصنوع) به وجود می آید به قول کوپر: خانه دو جزء بسیار متفاوت دارد، فضاهای داخلی که متشکل از فضاهای محصور درونی و خصوصی است و صورت خارجی که فضای باز خارجی و بیرونی را دربر می گیرد. تنظیم رابطه درون و ببرون فضای معماری در حقیقت قدیمی ترین فعل معمارانه محسوب می شود که علیرغم قدمت زمانی، در حوزه شناخت، مورد غفلت واقع شده است. شفافیت جداره ها: مهم ترین عامل برای ایجاد فضای بینابین میان دو فضا می باشداز این رو شفافیت سطوح را می توان از طریق تعبیه بازشوها، در و پنجره ایجاد کرد پنجره ها یکی از اجزای معماری هستند که همواره نقش پر اهمیتی در برقراری ارتباط بین درون و برون فضا ایفا می نمایند روش تحقیق در این پژوهش، تلفیقی از روش استقرایی و قیاسی جزء به کل case to theory و کل به جزء theory to case می با شد، و براساس روش کیفی و استدلال منطقی استوار است. هرچنین مطالعه اسنادی و کتابخانه ای اساس بیان، تحلیل، توصیف و تفسیر مطالب موجود در این مقاله را تشکیل می دهد. پژوهش کیفی به تفسیر شرایط می پردازد. از این رو این نوشتار بر آن است تا با بررسی و تحلیل سازماندهی فضاهایی که مفصلی بین فضای داخل خانه با فضای هستند، عامل اصلی این پیوند فضایی را بیابد فرآیند حاصل این پژوهش به این نتیجه دست یافته است که پنجره یکی از اجزای اصلی در مجتمع های مسکونی و مرز اصلی و نقطه عطف اتصال درون و برون می باشد فضاهای بینابین در معماری لحظه تغییر از فضایی به فضای دیگر، از عملکردی به عملکرد دیگر، اتصال دهنده بین دو فضای درون و بیرون، جزء و کل، و در نهایت ارتباط گرفتن فضای بسته داخل با فضای باز بیرون می باشد، رابطه بصری شدید میان فضای داخل وخارج ، اصلی ترین امر در محو کردن مرز میان دوفضا می باشد و با طراحی فرم های نوین امکان ایجاد سطویی باخصوصیات ویژه را فراهم می کند که درآنها به واسطه رابطه های هندسی مرز میان درون وبرون از بین می رود.

کلیدواژه ها:

پنجره ، مجتمع مسکونی ، درون و برون ، مفصل ، بازشو ، شفافیت