معماری وهنر، و جایگاه معمار اسلامی به عنوان هنرمند بر اساس فلسفه اسلامی

این پژوهش به دنبال پاسخ این سؤال می گردد که بر اساس تعاریف فلسفه اسلامی از هنر و هنرمند، و با توجه به آنچه که معماری در طول تمدن اسلامی عمارت کرده است، آیا می توان معماری اسلام را هنر و معمار آن را هنرمند دانست؟ ریشه اختلاف نظرها را در مورد کار معماری که آیا پیشه بوده یا هنر ، از زمان افلاطون می توان جستجو کرد و در دوره های مختلف تاریخ فلسفه و هنر و معماری غرب، می توان با این بحث ها مواجه شد. از نظر نگارندگان، امروزه نیز با توجه به جایگاه وظایف معمار و داعیه ها و تعاریف هنر و هنرمند در فلسفه های مختلف، تناقضاتی زیادی وجود دارد که در ظرف همان فلسفه ها می توان آنها را بررسی و تحلیل نمود.این پژوهش، با رویکرد تفسیری- تاریخی، با مطالعه کتابخانه ای و مرور منابع و تعاریف فلسفه اسلام از هنر و هنرمند، در مرحله اول به یافتن و تدوین معیارهایی در این راستا پرداخته و سپس بر اساس وظایف و کارهای معمار، از آنچه به عنوان اثر اکنون در دست ماست، به روش مقایسه ای- تطبیقی، به تحلیل و مقایسه معیارها و اثر دیده می شود، می پردازد. نتایج اولیه نشان می دهد که حداقل تا دوره ای که معماری اسلامی، در مسیر اصلی خود طی طریق می کرده است، بر خلاف اختلاف نظرهایی که در غرب وجود داشت، معماری قطعاً با تفاسیر فلسفه هنر اسلامی هنر بوده و معمار هنرمند .