رابطه بین خودکارآمدی با سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر پایه نهم ناحیه یک شهر ساری

هدف: پژوهش حاضر با هدف رابطه بین خودکارآمدی با سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر پایه نهم ناحیه یک شهر ساری انجام گرفت.روش: این پژوهش به لحاظ روش ، تحقیق توصیفی _ همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر پایه نهم ناحیه یک شهر ساری در سال تحصیلی97-1396 که تعداد کل آنها برابر 1728 نفر می باشند، تشکیل دادند. حجم نمونه پژوهش حاضر بر طبق جدول کرجسی و مورگان (1970) 313 نفر بودند، که از طریق روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای انتخاب شدند. جمع آوری داده ها از دو روش میدانی و روش کتابخانه ای استفاده شده است. گردآوری اطلاعات از دو ابزار پرسشنامه سازگاری دانش آموزان سین ها و سینگ (1993) و مقیاس خودکارآمدی شرر (1982) استفاده شده است. روائی صوری و محتوایی پرسشنامه با توجه به استاندارد بودن و استفاده از نظر تعدادی از متخصصان آموزش مورد تایید قرارگرفت. پایایی ابزار پرسشنامه ها به ترتیب 0/95 و 0/86 بوده است. برای تحلیل آماری داده ها از روش های آمار توصیفی (مانند جداول توزیع فراوانی، نمودارها و ...) و آمار استنباطی (مانند ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری) استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل دقیق داده ها از بسته آماری SPSS24 استفاده شد .یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که بین خودکارآمدی با سازگاری اجتماعی و مولفه های آن در دانش آموزان دختر پایه نهم ناحیه یک شهر ساری رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش، خودکارآمدی با سازگاری اجتماعی می تواند در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان نقش موثری ایفا کند.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، سازگاری ، سازگاری اجتماعی ، دانش آموزان ، پیشرفت تحصیلی