بررسی اثر یون های مس و روی بر فعالیت آنزیم میروزیناز و تشکیل سولفارافان در گیاه Lepidium draba
محل انتشار: فصلنامه بیوتکنولوژی کشاورزی، دوره: 8، شماره: 1
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 430
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOAGK-8-1_006
تاریخ نمایه سازی: 20 خرداد 1398
چکیده مقاله:
میروزیناز یک آنزیم بتا-تیوگلوکوزید گلوکوهیدرولاز است که با جدا نمودن یک گلوکز از گلوکوزینولاتها یک حدواسط ناپایدار بنام آگلیکون تولید مینماید. اگلیکون تحت شرایط محیط بازآرایی نموده و به ترکیبات مختلفی از قبیل تیوسیانات، ایزوتیوسیانات و نیتریل تبدیل میشود که از بین آنها، ایزوتیوسیاناتها اهمیت دارویی بسیاری دارند. سولفارافان یکی از مهمترین ایزوتیوسیاناتها است که از هیدرولیز گلوکوزینولات گلوکورافانین توسط میروزیناز بدست میآید. در این تحقیق، جهت بررسی اثر یونهای مس و روی بر فعالیت آنزیم میروزیناز و بازآرایی قطعه آگلیکون در گیاه ازمک (Lepidium draba)، بترتیب مقدار گلوکز و مقدار سولفارافان تولید شده مورد آنالیز قرار گرفتند. نتایج نشاندهنده افزایش معنیدار فعالیت آنزیم میروزیناز در غلظت 8 میکرومولار یون روی در مقایسه با نمونه شاهد میباشد، البته با افزایش غلظت این یون در محیط، فعالیت آنزیم بطور معنیداری کاهش یافت. در حالیکه در حضور یونهای مس، فعالیت این آنزیم در تمامی غلظتها نسبت به نمونه شاهد به طور معنیداری افزایش یافت و بیشترین میزان فعالیت در غلظت 4 میکرومولار یون مس مشاهده گردید. از طرف دیگر، مقدار سولفارافان در حضور هر دو یون به ویژه یون روی نسبت به نمونه شاهد کاهش یافت. از مجموع نتایج چنین استنباط میشود، یونهای مذکور به ویژه عنصر مس در غلظتهای کم اثر تحریکی بر فعالیت میروزیناز دارد. همچنین این یونها به ویژه یون روی بر بازآرایی آگلیکون نیز تاثیر داشته و مسیر بازآرایی را به سمت ترکیباتی دیگر، غیر از ایزوتیوسیاناتها منحرف میکنند. لذا حضور یونهای فلزی در طی واکنش سبب کاهش تولید سولفارافان میگردد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مهدی محمدی
دانش آموخته کارشناسی ارشد رشته بیوتکنولوژی کشاورزی، دانشکده علوم و فناوری های نوین، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، کرمان، ایران.
علی ریاحی مدوار
استادیار گروه بیوتکنولوژی، پژوهشکده علوم محیطی، پژوهشگاه علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم محیطی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، کرمان، ایران
شهرام پورسیدی
استادیار گروه بیوتکنولوژی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، ایران.
مریم امینی زاده
دانش آموخته کارشناسی ارشد رشته بیوتکنولوژی کشاورزی، دانشکده علوم و فناوری های نوین، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، کرمان، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :