پارچه بافی در عصر صفوی: از منظر تاریخی، سبک ها و کارکردها

پارچه بافی ایران در دوره صفویه، مانند سایر شاخه های هنری تحت تاثیر سیاست های حکام آن دوره قرار گرفت. از مهم ترین خصوصیات هنری این دوره تشکیل کانون های هنری تحت حمایت دربار و ارتباط تنگاتنگ رشته های هنری به ویژه پارچه بافی با نقاشی است. در این پژوهش با استفاده از روش تحقیق تاریخی و تحلیلی، با استناد به منابع کتابخانه ای و تصویری، وضعیت پارچه بافی در دوره صفوی بررسی می شود. در میان شاهان صفوی، شاه عباس اول، شاه طهماسب اول، شاه عباس دوم و شاه حسین به پارچه بافی علاقه ویژه ای داشتند و از هنرمندان و پارچه بافان حمایت می کردند. در کانون هنری اصفهان هنرمندان نقاش، معمار، خطاط، بافنده و فلزکار فعالیت هنری می کردند. این کانون ها به نزدیک شدن شاخه های هنری به هم کمک نمود و این امر در نقاشی و پارچه بافی بیشتر ظاهر گردید، به طوری که برخی از نقاشان، بافنده پارچه های نفیس و زربفتی بودند که خود طراحی می کردند. از همین رو، منسوجاتی در این دوره تهیه شده که مورد تحسین جهانیان قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

صفویه ، پارچه بافی ، تاریخ ، سبک ها ، کارکردها