تاثیر بکارگیری نمادها و نشانه ها در فضاهای معماری ایرانی

امروزه در حوزه دانش معماری و شهرسازی، پرداختن به مفهوم نماد و نشانه شناسی و رمزگان شهرها از کالبد گرفته تا محتوا و نحو، اهمیتی روزافزون یافته است .در زبان شناسی، معماری زبانی است که شهر متن آن است .در معنی شناسی، شکل شهری، متنی است که تفسیر می شود .هدف نشانه شناسان مطالعه نظام یافته معنی از طریق نشانه های متبلور در صورت و محتوای شهر است مسلما. تحقق این مطلب با بررسی دقیق و درک کاملی ازمفاهیمی همچون نشانه، رمزگان، نشانه شناسی، شهر و ارتباط تنگاتنگ و چند سویه آنها میسر است .این امر در معماری و شهرسازی اسلامی نمودهایی ویژه دارد که در این پژوهش به آنها به اختصار اشاره شده است. از این رو؛ معماری به عنوان نقطه تلاقی علم و هنر، با هدف ارتقای کیفیت مکان، امروزه به صورتی گسترده دست به گریبان نظریات و مقوله های درهم تنیده نشانه شناختی شده است .مفاهیمی همچون دلالت گری دیداری، تاویل پذیری و هرمنوتیک، متدولوژی بیان و طراحی که از پیامدهای نشانه شناسی در عرصه های مختلف هنری هستند،در شناخت مسائل معماری و ارائه تبینی روشنگرانه از آنها تاثیری بسزا دارد.هدف نهایی در پژوهش تبیین ارتباط بین فضای معماری و شناخت و بکارگیری نمادها و نشانه ها در معماری ایرانی – اسلامی است که به روشی کیفی – توصیفی و مطالعات کتابخانه ای انجام شده است که بدون تردید تاثیر بسزایی در پیشبرد اهداف معماری خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

نمادها و نشانه ها ، معماری اسلامی ، معماری امروزی.