بررسی تاثیر دیرکرد در انتقال بر خواص رئولوژیکی بتن خودتراکم حاوی زئولیت و الیاف پلی الفین

با توجه به توسعه گسترده بتن خودتراکم در سال های اخیر مطالعه و تحقیق پیرامون آن به جهت رفع نواقص و مشکلات، ضرورتی آشکار است. اگرچه ملاحظات اقتصادی و تکنولوژیکی به حداقل رساندن زمان انتقال توصیه نموده، اما در برخی از موارد با توجه به فاصله کارگاه های ساخت بتن با محل اجرای پروژه، نمی توان از اختلاط طولانی مدت اجتناب نمود. در این راستا، دیرکرد در زمان انتقال، نکته کلیدی است که بر خواص رئولوژیکی بتن ها، بخصوص بتن های با روانی بالا اثر دارد. از طرفی هزینه بالای SCC ناشی از استفاده از پرکننده های معدنی و میزان سیمان زیاد به عنوان یک عامل اصلی است که مانع از استفاده گسترده از این مواد هوشمند بوده است. در نتیجه نیاز به بررسی استفاده از مواد کم هزینه در تولید SCC احساس می شود. همچنین به منظور کاهش توسعه ترک های مویین در بتن، استفاده از الیاف در مخلوط های بتن توصیه می شود. در این تحقیق، زئولیت که دارای خاصیت پوزولانی بوده به میزان 10 درصد وزنی سیمان در تمامی طرح اختلاط ها جایگزین سیمان مصرفی شد. همچنین از الیاف پلی الفین نیز با درصد های حجمی مختلف 0/25، 0/5، 0/75 ، 1، kg/m3 1/25 در این تحقیق استفاده شده و تاثیر آن ها بر خواص رئولوژیک بتن خودتراکم در زمان های دیرکرد 0، 30، 60 دقیقه مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور جهت بررسی تاثیر این مواد بر خواص بتن خودتراکم در زمان های دیرکرد مختلف 12 طرح اختلاط پیشبینی شد و در دو نسبت آب به چسباننده 0/33و 0/38 مورد بررسی قرار گرفتند. در حالت تازه آزمایش های جریان اسلامپ، T50، قیف V شکل و جعبه L شکل انجام گردید. مشاهده می شود با دیرکرد در زمان انتقال تا 30 دقیقه شاهد کاهش خواص رئولوژیکی هستیم اما در زمان دیرکرد 60 دقیقه با افزودن فوق روان کننده با گذشت 50 دقیقه از زمان اختلاط شاهد بهبودی این خواص می باشیم.

کلیدواژه ها:

بتن خودتراکم ، زمان انتقال ، دیرکرد ، زمان اختلاط ، خواص رئولوژیک ، الیاف پلی الفین ، زئولیت