بهینه مقاومت مشخصه جداگرهای لاستیکی- سربی در ساختمان های مهاربندی شده همگرا تحت تحریکات نزدیک گسل

در مطالعه حاضر، بررسی وجود بهینه مقاومت مشخصه جداگرهای لاستیکی- سربی در ساختمان های فولادی با مهاربندی همگرا، تحت تحریکات نزدیک گسل مورد نظر می باشد. برای ساده سازی، از پارامتر بدون بعد نسبت مقاومت مشخصه جداگر به وزن کل ساختمان استفاده می شود. معیارهای انتخابی برای بهینه یابی عبارتند از: کمینه نمودن شتاب مطلق بالاترین طبقه، تغییرمکان تکیه گاه، برش پایه و بیشینه تغییرمکان نسبی بین طبقه ای. جداگرها بصورت دوخطی در پایه ساختمان مدل سازی می گردند؛ درحالیکه روسازه بعنوان ساختمان سه بعدی خطی مدل خواهد شد. نتایج نشان می دهد، می توان نسبتی از Q/W دست یافت که تغییرمکان جداگر را کمینه نماید، در حالیکه در شتاب بام تغییر چندانی حاصل نشود. این نسبت برای ساختمان کوتاه در حدود %12 می باشد و برای ساختمان های بلندتر افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

جداسازی پایه ، قاب مهاربند شده همگرا ، تکیه گاه لاستیکی- سربی ، مقاومت مشخصه