رابطه بین صنعت گردشگری و کشاورزی در توسعه نواحی روستایی

رابطه صنعت گردشگری و کشاورزی از موضوعات چالشی در مباحث توسعه گردشگری است. از آنجا که حوزه های مقصد گردشگری عموما با تغییرات سریع روبرو هستند، متعادل سازی رابطه صنعت گردشگری و کشاورزی از وضعیتی رقابتی و متضاد به وضعیتی متعامل و سازگار از چالش های برنامه ریزی و مدیریت فضاست. روش تحقیق این پژوهش مبتنی بر روش توصیفی تحلیلی است، به منظور جمع آوری اطلاعات از روش اسنادی استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد در مجموع، گردشگری کشاورزی را می توان شاخه ای ازگردشگری تعریف کرد که در آن، کارآفرینان کشاورزی و اعضای خانوار آنها، خدماتی را برای فراهم شدن امکان مشارکت عملی، اقناع نیاز شناختی و اقناع نیازهای احساسی بازدیدکنندگان، در محیط های کشاورزی ارائه می کنند و گردشگران در ازای برخورداری از خدمات مذکور، هزینه ای رابه کشاورز و خانوار وی می پردازند. بنابراین مشخص شدن الگوی ترجیحات گردشگری کشاورزی در کشوری مانند ایران می تواند مبنای انجام تحلیل تطبیقی بین ترجیحات کشورهایی که گردشگری کشاورزی در آنها در مراحل آغازین خود قرار دارد و ترجیحات کشورهای صنعتی برخوردار از قدمت طولانی در زمینه گردشگری کشاورزی قرار گیرد. چنین امری کمک شایانی به گسترش مرزهای علم در این حوزه در سطح جهانی خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

گردشگری کشاورزی ، اثرات و پیامدهای گردشگری کشاورزی(اقتصادی) ، ظرفیت های گردشگری و گردشگری کشاورزی.