مدل بهینه تخلیه اضطراری جمعیت پس از حادثه در اماکن شهری با استفاده از الگوریتم ژنتیک (مطالعه موردی منطقه 3 شهر کرمان)

توسعه شهرنشینی و وجود بلایای طبیعی و انسان­ساز و اثرگذاری آن­ها بر روند توسعه و پیشرفت کلان­شهرها و ارائه راهکارهای بدیع و بهینه برای حفظ جان انسانها بسیار ضروری است. ارائه مدلی پویا برای تخلیه اضطراری جمعیت در زمانی کوتاه، افزایش سرعت و کیفیت ارائه خدمات،  هنگام و بعد از بحران، از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف تحقیق شناسایی و یافتن بهترین مسیر، جهت تخلیه جمعیت در مواقع اضطراری است. مسئله اساسی تحقیق این است که به علت عدم پیش­بینی قبل از حادثه، تخلیه اضطراری پر از حادثه با مشکلات اساسی روبرو می­شود. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی است. به منظور شناسایی شاخص­ها و معیارهای موثر جهت تخلیه اضطراری، از نظرات کارشناسان و جهت رتبه­ بندی معیارها از نرم افزار Expert Choice در GIS و از الگوریتم ژنتیک به ­دلیل سادگی و سرعت بالای آن جهت تحلیل در شبکه ­های با ابعاد بالا، برای رسیدن به نقاط امن، استفاده شده است. برای آماده سازی داده های لایه های اطلاعاتی مربوط به معابر و بلوکهای شهری، همچنین عرض معابر از پایگاه داده GIS  شهرداری کرمان استفاده شده است. نتایج تحقق نشان می­دهد که روش پیشنهادی ضمن در نظر گرفتن تراکم جمعیت و عرض معابر، کوتاه­ترین مسیر برای رسیدن به نقاط امن را می­یابد. بنابراین می­توان بطورموثری از آن برای تخلیه اضطراری استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

تخلیه اضطراری ، الگوریتم ژنتیک ، منطقه 3 شهر کرمان ، مدل بهینه