اثربخشی آموزش رویکرد واقعیت درمانی بر جهت گیری هدف و خودکارآمدی تحصیلی

هدف اصلی پژوهش حاضر مطالعه اثربخشی آموزش رویکرد واقعیت درمانی بر جهت گیری هدف و خودکارآمدی تحصیلی در بین دانش آموزان تک والد بود. پژوهش حاضر از نظر روش آزمایشی و طرح آن پیش آزمون – پس آزمون با گره کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان تک والد دوره متوسطه (اول) شهر چابکسر بودند. نمونه پژوهش 24 نفر از دانش آموزان تک والد با نمره خودکارآمدی تحصیلی پایین بودند که به شیوه تصادفی ساده (قرعه کشی) انتخاب شدند. این 24 نفر به دو گروه 12 نفری (آزمایش و کنترل) تقسیم شدند که گروه آزمایش به مدت نه جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش با رویکرد واقعیت درمانی قرار گرفت. برای گردآوری اطلاعات دو پرسشنامه استاندارد تعدیل شده پرسشنامه مقیاس جهت گیری و مقیاس خودکارآمدی تحصیلی استفاده شد. داده های حاصله با استفاده از تحلیل کوواریانس مورداستفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش با رویکرد واقعیت درمانی در بهبود خودکارآمدی تحصیلی و جهتگیری هدف دانش آموزان تک والد موثر بود. درنتیجه این رویکرد میتواند به عنوان روشی در مدارس جهت بهبود وضعیت تحصیلی دانش آموزان تک والد بکار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

جهت گیری هدف ، خودکارآمدی تحصیلی ، واقعیت درمانی