بررسی خوف و رجا از دیدگاه عرفانی امام محمد غزالی و جلال الدین مولوی
محل انتشار: پژوهشنامه ادب غنایی، دوره: 16، شماره: 30
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,010
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLLR-16-30_010
تاریخ نمایه سازی: 8 خرداد 1398
چکیده مقاله:
خوف و رجا از احوال عرفانی است که مثل دو بال سالک را هم از خواهشهای نفسانی دور میکند و هم باعث امید او به وصال میگردد. غزالی خوف را نتیجه معرفت بنده به عظمت پروردگار و خطرات نفس اماره میداند. او فقط درجه معتدل خوف را قبول دارد و با توجه به نفس و احوال درونی انسان، خوف را بر رجا ترجیح میدهد اما با توجه به منشا خوف و رجا و توجه به صفات لطف و قهر خداوند، رجا را بهتر از خوف میداند. مولوی ایمان را عبارت از خوف و رجا، امید به رحمت خداوند و ترس از معصیت، میداند. او با توجه به احوال انسانها خوف و هم رجا را میپذیرد. او خوف و رجا را جداییناپذیر میداند و در ترجیح یکی بر دیگری، رجا را بر خوف ترجیح میدهد. درعین اینکه غیرقابل فهم بودن مسائل عرفانی،انسان را از مطالعه علمی آن بازمی دارد اما با نگاهی موشکافانه میتوان موانع فهم آثاررا از میان برداشت، از همین روی لزوم پژوهش هایی در این حوزه ضرورت مییابد. روش تحقیق این پژوهش توصیفی _ تحلیلی است که به مقایسه دیدگاه عرفانی امام محمد غزالی و مولوی در موضوع خوف و رجا پرداخته است.
نویسندگان
سمانه منصوری آلهاشم
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه محقق اردبیلی
رامین محرمی
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه محقق اردبیلی
خدابخش اسداللهی
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه محقق اردبیلی